Internationale Vrouwendag is de actiedag van de vrouwenbeweging, jaarlijks op 8 maart.
Feiten over vrouwen
1. Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking
2. Vrouwen doen 66% van al het werk
3. Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen
4. Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen
5. Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw
6. Van alle armen op de wereld is 75% vrouw
7. Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw
8. Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw
9. Van de 150 leden van de Tweede Kamer in Nederland is 36% vrouw
10. Vrouwen in Nederland verdienen gemiddeld 23% minder dan mannen
Jessica de Jong – jounalist en auteur van Vrouwen zijn gelijk aan mannen, behalve in de directiekamer – schrijft in de Volkskrant dat ze vindt dat de Internationale Vrouwendag in Nederland maar afgeschaft moet worden, want er zijn nog steeds te weinig vrouwen in de top van het Nederlandse bedrijfsleven en ik denk ook bij de overheid.
Het gebrek aan topvrouwen is geen thema dat echt leeft. De urgentie om het probleem op te lossen wordt door de meeste mensen niet gevoeld. Dit wordt in Nederland versterkt door een gebrekkige leiderschapscultuur en een gelijkheidsideologie. Mannen hoeven ook niet zo nodig de leider te zijn: uitkomen voor je ambities is raar. Iedereen is hier gelijk, dus valt het minder op als er iets scheef zit.
De gebrekkige belangstelling onder de Nederlandse bevolking voor vrouwelijk leiderschap uit zich in sussende woorden. De eerste dooddoener is dat de topvrouw een luxeprobleem is. De tweede dooddoener is dat mannen en vrouwen van nature zo anders zijn, vrouwen willen niet hogerop. De derde dooddoener is dat het vanzelf wel goed komt. De vierde dooddoener is dat we net zijn begonnen. (Volkskrant)
Ik ben het niet met haar eens dat we de Internationale Vrouwendag maar af moeten schaffen. Omdat het in Nederland nog steeds knudde is met vrouwen aan de top ga je toch de strijd niet opgeven? Daarbij denk ik, als ik dat eerste stukje hierbovenaan lees, dat het niet alleen om vrouwen in het bedrijfsleven gaat. Die vrouwen in het bedrijfsleven in Nederland zijn maar een fractie van de doelgroep.
Overigens denk ik dat vrouwen in Nederland eigenlijk wel relaxed zijn in hun werken, nergens ter wereld zijn er zoveel deeltijdbanen als in Nederland en die zijn voornamelijk bezet door vrouwen. Is dat omdat ze niet langer willen werken en ook hun kinderen willen opvoeden en hun opvoeding bewust mee willen maken? Of is het omdat vrouwen ingezet worden op flutbaantjes die sowieso part time zijn?
(aanvulling van Andreas)
De Limbugse columnist/journalist Sante Brun heeft op de Internationale Vrouwendag vooral sombere gedachten:
Vaste banen bestaan nog wel, maar een vaste baan krijgen is tegenwoordig uitgesloten. Gevolg: onzekerheid en geen huis kunnen kopen of een lening afsluiten. Je zakt naar de rand van de maatschappij. Zelfstandigen Zonder Personeel glijden af naar de rand van de samenleving door gebrek aan opdrachten en veel te dure verzekeringen. Duizenden kinderen lopen op straat met een sleutel aan een touwtje om de nek omdat de kinderopvang te duur is. Andere duizenden kinderen krijgen binnenkort niet meer het bijzondere onderwijs dat ze nodig hebben. Als je een IQ hebt dat hoger is dan dat van een chimpansee krijg je geen ondersteuning meer. Duizenden geestelijk gestoorde mensen komen op straat te staan omdat ze de eigen bijdrage niet meer kunnen (of willen) betalen. Arme mensen kunnen hun recht niet meer halen door veel te hoge griffiekosten. Gepensioneerden voelen aan den lijve wat het is, in handen te vallen van bankrovende bankiers. Studenten in kennisland Nederland breken hun studie af omdat de studiekosten onbetaalbaar zijn geworden. Als de woningcorporatie door wanbeheer van gokkende en graaiende managers dreigt failliet te gaan, worden eenvoudig de huren verhoogd. Als je verkiest om voor weinig geld in zo’n krakkemikkig woninkje te blijven wonen en je verdient meer dan 43.000 euro, dan gaat je huur nog verder omhoog.
Ooit waren we zo trots op Nederland, waar de overheid je beste vriendin was, werkt hij zijn stelling verder uit. Om uiteindelijk te concluderen:
Zelfs de batterijradio van de BB zwijgt in alle talen.
Ik – Keira – trek me verdrietig op de bank terug met een kop thee, Nederland is hard. Het wordt tijd voor een ‘Dag voor de Gewone Mens’ en een ‘Anti-Dag voor de Graaiers’.
