“De twee zijn gered in het door oorlog geteisterde gebied rond Aleppo. Sultan en Sayeeda krijgen rust en medische zorg die erop gericht is hun angsten en trauma’s weg te nemen.”
De woorden zijn van de woordvoerster van een opvangcentrum in Friesland (Nederland). Geen opvangcentrum voor mensen, wel één voor dieren. De twee zijn tijgers. “En pas als Sultan en Sayeeda na een of twee jaar voldoende hersteld zijn, gaan ze weer naar een reservaat in Zuid-Afrika”, voegt ze eraan toe. *)
Uitstekend nieuws voor Sultan en Sayeeda. En dan rijst de vraag: waarom zijn we samen zo meelevend – werkelijk geen enkel verzuurde reactie las ik op dit nieuwsbericht – als het om twee tijgers gaat, maar is dat niet het geval als het om mensen gaat? Bij wijze van experiment zou een krant Sultan en Sayeeda eens moeten vervangen door Karim en Zahra, een koppel dertigers dat net zoals die twee tijgers jaren van gruwel en dood in Syrië heeft gekend. Zou u dan ook een ‘vind ik leuk’ of een ‘hartje’ gepost hebben?
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
*) Noot Krapuul: Zuid-Afrika! Het is echt gezegd, ook al zou men moeten weten dat tijgers nu juist niet in Afrika thuis zijn.
