Ik kan het me niet herinneren

Weet u wat de slechtste 1 april grap is? Ik ook niet. Ik kan het me niet herinneren. En dan zijn er drie volwassen mensen, politici noemen ze zichzelf, die als groep de zelfde zaak, de zelfde zin zich niet kunnen herinneren. En U gelooft dat? Welnu, ik trap er niet meer in. Het schijnt al jaren zo te zijn, dat als iets ‘vervelend’ zou kunnen worden, plotseling bepaalde zaken ’vergeten’ worden. 

Het debat
Lopende het debat in de Tweede Kamer op donderdag 1 april, was er een onderzoek van Maurice de Hond, waaruit bleek dat op dat moment 60 % van de kiezers geen vertrouwen in Mark Rutte meer had. In feite dus de boodschap afgaf, dat hij beter kon opstappen. Duidelijk toch, en toch blijft hij zeggen dat 1.9 miljoen kiezers op hem hadden gestemd. Ja dat zal best, echter de verkiezingen lagen wel voor dit debat. Nieuwe ronde, nieuwe prijzen.

Nu komt natuurlijk elke talkshow met de eigen inzichten over het voorval, aangedragen door de gasten. Zo dus ook het programma Beau. En daar zei de host over de zin ‘Pieter Omtzigt, functie elders …’ dat Mark Rutte en de twee verkenners ook op andere momenten met elkaar spreken. Dan zou de zin tijdens die momenten toegevoegd kunnen zijn. Natuurlijk je reinste onzin. Tijdens de gesprekken van de verkenners werden ze ondersteund door ambtenaren. Dit waren ambtenaren, die speciaal voor de verkenners de gesprekken hebben genotuleerd. Om die weer te kunnen gebruiken bij het vervolg van de gesprekken. Een normale gang van zaken. 

Hét gesprek
Nee, die zin komt echt wel uit het gesprek met Mark Rutte. Maar dat drie personen aangegeven hebben dat ze het zich niet kunnen herinneren. Dat is gewoon vooraf afgesproken, dat kan niet anders.
Het is natuurlijk slordig – en dan gebruik ik de woorden super stom maar even niet – dat op woensdag het document niet is ‘doorgenomen’. 

Het eerste wat men leert als men de politiek ingaat, is (zoveel mogelijk) al de aangeboden informatie op papier (en digitaal) door te nemen of minstens de hoofdlijnen. En zeker als voorbereiding voor eventuele gesprekken en debatten. En dan proberen drie politici met vele jaren ervaring ons wijs te maken, dat de zin niet is gezien? Nee, dat gaat er niet in. En als het wel zo zou zijn, dan zijn ze niet geschikt voor de politiek. 

Liegen om bestwil?
Nee dit zijn pure verzinsels en waarom? Alleen maar voor het pluche, om ons zand in de ogen te strooien. Het lijkt er steeds meer op, dat de afspraak om door te gaan, er eigenlijk al lag. En zeker de sfeer van Rutte IV ademden iedereen al uit. Alleen die ene zin…..
Wat heeft het opgeleverd? Niets anders dan chagrijn en die ene zin “Ik heb niet gelogen”. En dat met een debat van 18 uur. Waarin duidelijk werd dat VVD, D66 en CDA gewoon door willen. ChristenUnie heeft tenminste zijn rug recht gehouden. Gert-Jan Segers zei in een interview met het Nederlands Dagblad, dat Mark Rutte had gelogen. Hulde. 

De Paashaas
En dan nog het feit dat Mark Rutte om 7.30 een seintje kreeg van de Paashaas over de stukken. Dat kwam dus op tijd. Maar waarom Kamerlid Rutte wel inseinen en bijvoorbeeld Kamerlid Marijnissen niet of Kamerlid Ploumen? Welke voorkeur had de Paashaas? En ook hier wordt natuurlijk niet aan de Kamer gemeld dat het de Paashaas was, want dan staat de premier nog meer voor schut. Er is tenslotte niemand die gelooft in de Paashaas? Maar waarom dan wel in een bepaald Kamerlid?   

Wat zo opvallend was, was het debat zelf. Er werden vragen gesteld waarop geen antwoorden kwamen. Er kwamen antwoorden waarvoor geen vragen waren gesteld. Sommige stukken waren compleet niet te volgen voor een buitenstaander.
En dan de gezichtsuitdrukkingen. Het viel op dat mevrouw Ollongren meer naar de voorzitter keek dan naar de vragensteller. Net of ze berichten verwachtte of seintjes. Het is maar een gevoel bij het zien van de beelden. 

Op het moment dat de premier en een minister uit zijn kabinet en een VVD-prominente bij elkaar zitten, dan wordt er ergens over gesproken. Mark Rutte kennende met zijn doorzettingsvermogen en de drive om premier te blijven, heeft de positie van Pieter Omtzigt op tafel gelegd. Een kritisch Kamerlid dat niet kritisch mag of kan blijven. Hoe doen we dat?

Vroeger werkte Mark Rutte bij een boterfabriek – er zijn mensen die hem nog van die tijd kennen – en het is te hopen dat hij niet meer boter op zijn hoofd heeft of anders uit de zon blijft. Er kan ook eens een Rutte-loze tijd aanbreken, in ieder geval wordt de groep van kiezers en politici die dat hopen, steeds groter. .