Als je als bewindspersoon in een lastig parket wordt gemanoeuvreerd, dan is het natuurlijk handig te stellen dat je dat niet wist. Hét argument om je handen te wassen in onschuld. Ook onze huidige bewindvoerders weten hoe dat moet. Naar aanleiding van Kamervragen van de SP over vermeende plannen Suriname binnen te vallen, blijkt nu dat die plannen inderdaad bestonden.
“Het kabinet meent ‘dat het beter zou zijn geweest als deze benadering al in 2007 zou zijn gevolgd’. Als het kabinet toen op de hoogte was geweest van de nu bekende feiten, dan had het ‘de Tweede Kamer geïnformeerd dat planningsdocumenten zijn voorbereid’, aldus Rosenthal, Hillen en Rutte.” (Bron: nu.nl)
Eenvoudig toch? Of je nu zegt “met de kennis van nu hadden we het toen anders moeten doen”, of “als we toen op de hoogte waren geweest van de nu bekende feiten, dan….”, dat maakt dan ook niet meer uit. Je kunt ook moeilijk je achter hetzelfde argument blijven verschuilen. Saillant detail in dezen is dat het evenals bij J.P. Balkenende (en Eichmann proces in Jeruzalem) wederom over oorlogje voeren draait.
Het gebeurt ook niet zelden, dat wanneer bewindspersonen worden aangesproken op hun (ministeriële) verantwoordelijkheid, zij zich verschuilen achter deze verkapte ‘ich habe es nicht gewusst’. Een verklaring voor dit struisvogelgedrag kan liggen in de context van een eerder artikel van mij: Machtsverslaafd! Daar schreef ik al: “Politici uit de oppositie hunkeren nu eenmaal net zoveel naar verkiezingen als een heroïneverslaafde naar zijn volgende shot. Politici uit de regerende hoek proberen zoals dat een echte verslaafde betaamt de roes zo lang mogelijk op te rekken.”
Wat wel vragen oproept, is waarom nergens de minister formeel op zijn ministeriele verantwoordelijkheid wordt gewezen. Een van de kenmerken van die verantwoordelijkheid is dat hij eveneens verantwoordelijk is voor handelen van zijn voorgangers. De verantwoordelijkheid is aan de functie gebonden. Daarmee heeft minister Verhagen, althans als ik bovenstaand citaat van nu.nl mag geloven.
Wil je dus ooit de politiek in, bedenk dan vooraf zoveel mogelijk varianten op “ik heb het niet geweten”. Op die manier zult u altijd in staat zijn uw politieke tegenstanders de mond te snoeren. Want ja, je kunt het iemand natuurlijk niet kwalijk nemen te handelen uit onwetendheid. In de geneeskunde heeft men een naam bedacht voor zulke mensen: kwakzalvers.
Dit stuk is eerder geplaatst op de website van Anarchiel.com
