Eergisteren nog schreef hij op zijn aan zijn met Jaap de Jong gedeelde antiquariaat gewijde site over Provo (waarvan alle afleveringen zijn herdrukt door Kelderuitgeverij, inclusief klappertje), gisteren bezweek hij aan een hartaanval. Zijn site bruiste van de plannen, al had hij intussen net zijn vijfdelige autobiografie voltooid. De vermelding dat De AS, waarin hij een vaste column had, “op zijn laatste benen liep” was al te weinig gezegd: het blad was al opgeheven. Het stemt wel somber dat dit geschreven werd door iemand die ongeweten voor hemzelf en zijn lezers zelf op zijn laatste benen liep.
In die rubriek in De AS behandelde hij faits divers van de linkerzijde, zeker niet per se de anarchistische. Eigenlijk deed hij zoiets al in Vrij Nederland, alleen ging het toen nog om actualiteit, en de laatste jaren nu eenmaal helaas niet meer. In principe had de verhalenstroom natuurlijk kunnen doorlopen maar er is een einde aan bepaald. Jammer genoeg – zijn interactie met mij vond plaats op twitter onlangs, waarbij hij mij vermaande zijn memoires te lezen. Ik zal mijn best doen.
Jarenlang was mijn stamcafé De Engelbewaarder op de Kloveniersburgwal, om de hoek bij Vrij Nederland. Op zondagmiddagen kon men er een ensemble aantreffen, amateur-jazzmuzikanten. Cornelissen heb ik er ook wel aan de piano gezien, maar de kronieken vermelden uitsluitend dat hij trompet speelde. Politiek ontwikkelde hij zich van trotskist tot eco-anarchist zodat hij wel op zijn plaats was bij De AS, het blad dat Trouw nog wel noemt ook vanwege zijn verscheiden.
Zijn herinnering zij tot zegen.
