I came to look for America

Collega Pyt postte ooit de prachtig melancholische compositie “America” van Simon & Garfunkel. Er zit een regel in die aan Saginaw, Michigan refereert. Michigan, waar ik al sinds 2010 bijna jaarlijks heen reisde. Maar niet dit jaar.

Saginaw ligt zo’n 100 km ten Noorden van Holly., waar mijn Amerikaanse vriendin M. woont. Ik ken de regel omdat mijn vriendin me er ooit op attendeerde. Ik ken de plaats omdat we er altijd langs reden op weg naar onze vrienden in Noord-Michigan.

Dit nummer gaat over de vervreemding van de Verenigde Staten, in de late jaren zestig. Wat was Amerika (zoals inwoners van de Verenigde Staten hun land noemen) eigenlijk? John F. Kennedy was in 1963 vermoord, de afgrijselijke oorlog in Vietnam ging maar door en door, Robert Kennedy en Martin Luther King werden vermoord in1968…

Ik heb het idee dat klootzakkerig-rechts het daarna grotendeels overgenomen heeft in de VS. Door Franklin D. Roosevelt was het perspectief van een fatsoenlijke sociaal-democratie geschapen, maar van begin af aan hebben de Republikeinen – ooit de liberalen van de Verenigde Staten – daartegen gevochten.  En na die moorden op de Kennedy’s en Martin Luther King was het mooi afgelopen met die linkse – ja ‘communistische’ – ideeën, nietwaar? Ook al was Joe McCarthy eerder volkomen afgebrand, zijn ideeën stonden nog recht overeind. Er waren interrupties door Jimmy Carter, en later Bill Clinton, maar dat was – economisch – ook al een soort van centrum-rechtse president…

Toen kwam Obama, maar om het volk te straffen voor het verkiezen van een zwarte president werd vervolgens Donald Trump, de laagst-begaafde en ergste psychopaat ooit tot president verkozen, omdat-ie dan tenminste wit en geen vrouw was, zoals zijn opponent Hillary Clinton. Lekker puh.

Ik ben er tussen 2016 en 2024 nog steeds heen gereisd, Trump had nog niet de totalitaire greep die hij nu heeft. Er zaten nog mensen in zijn kabinet zonder mentale problemen of met een totaal gebrek aan ethische normen.

Maar nu voelt het als een gevaarlijk en vijandelijk land. Ik zal niet naar El Salvador afgevoerd worden, maar wel mogelijk vijandelijk ondervraagd worden bij de grens. En eventueel één of meerdere nachten in een koude cel te moeten doorbrengen alvorens teruggestuurd te worden naar Europa tegen hoge extra vluchtkosten klinkt niet aantrekkelijk.

Getuige dit artikel, maar met vele meer, hoeft men namelijk niet eens mijn telefoon te confisqueren, een simpele Google-zoekopdracht volstaat om mijn standpunten ten aanzien van Den Lijder te vinden. Ik heb geen zin daarover met een of ander geüniformeerd Amerikaans autoritair genegen mavoklantje in discussie te moeten gaan.

Iemand die ik ken in de VS moest daarom  lachen, die vond het maar hysterisch. Ik had hem intelligenter ingeschat.

Maar dat is ook het verwarrende: lang niet alle Trumpstemmers zijn laagbegaafde idioten. Dat kan statistisch ook niet, als 70+ miljoen mensen op hem stemmen.

Het maakt me zo verdrietig. Ik heb een tweede thuis in Holly, Michigan. Ik weet er de winkels te liggen, ik ken er de wegen naar andere plaatsen in de buurt. Ik heb er vrienden via mijn vriendin M.  En nu weet ik dat er daar zoveel mensen bereid waren voor een volslagen verachterlijk sujet als Trump te stemmen.

Ik kom er niet uit hoe dat kan. Hoe kunnen al die aardige mensen die ik daar zie voor een klootzak als Donald Trump stemmen? Hoe kan dat??

Ja, de meeste vrienden van M. doen dat niet. Echter zelfs sommigen van hen wel. En ook zij begrijpt dat niet.

Misschien waait dit over. Misschien ook niet. Ik voel me machteloos als zovelen bereid blijken te stemmen op compleet verachtelijke, levensgevaarlijke types als Donald Trump. Ook hier in Europa hebben we dergeljjk gevaarlijke types, zij het dat ze gemiddeld wat minder debiel zijn, maar dat maakt ze alleen maar gevaarlijker. En ook hier voel ik wanhoop daarover.

Ik weet niet wat daartegen te beginnen. Voor argumenten is men doof, dus praten (of schrijven) helpt niet. Daarom schrijf ik ook minder hier, alhoewel ik me daar wel schuldig over voel. Wat anders kan ik immers doen?

(Foto: Vlag in veld te Holly, Michigan – door Laurent Bruning)