Hysterie rond Poelenburg vergroot de problemen

Sinds donderdag is de situatie in de Zaanse wijk Poelenburg zo’n beetje het meest besproken onderwerp bij de Nederlandse nieuwsmedia. Als we de journaals, talkshows en politici mogen geloven is er in de wijk sprake van een chaos van terreur en intimidatie die zijn weerga niet kent. Premier Rutte omschreef de lokale jeugd – vrij naar Sarkozy – als ‘tuig van de richel.’

Door Jeroen van der Starre

Aanleiding voor de alarmistische berichtgeving is een serie vlogs van de lokale YouTuber Ismail Ilgun die laten zien hoe een groepje jongens uit de wijk bij de lokale supermarkt hangen. Wie nuchter naar de beelden kijkt ziet vooral doorsnee hangjongerengedrag in een suffe stadswijk. Een jongen gooit takjes naar een politieauto, een andere jongen laat graag zijn boksmoves zien en weer een ander haalt het zelfs in zijn hoofd om op een politieauto te gaan staan.

Het enige echte verschil met eerdere berichtgeving over hangjongeren is dat we het nu bekijken vanuit het perspectief van de hangjongeren zelf. Zij zien zichzelf graag als ‘soldaten’ die het rauwe straatleven van Poelenburg trotseren en hun vlogs worden vanuit dat perspectief gemaakt. Het contrast met het moraliserende witte middenklasse-perspectief van waaruit hangjongeren gewoonlijk worden benaderd zorgt voor de ophef en de morele verontwaardiging.

De Ander

In plaats van de situatie in Poelenburg te duiden als wat het is – namelijk als voorbeeld van standaard hangjongerenproblematiek die al decennialang onderdeel is van de Nederlandse samenleving – worden de hangjongeren tot ‘Ander’ gebombardeerd en de problematiek daarmee geëxternaliseerd: het is geen probleem van de Nederlandse maatschappij, maar een voorbeeld van de ‘Nederturken’-problematiek. Zo kan en passant worden genegeerd dat overlast van hangjongeren en jeugdcriminaliteit teruglopen. (Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via:: socialisme.nu