door Annavax

Gisteren werd ik blij verrast door de aanwezigheid van een enigszins fragiele Herman Finkers in het programma Matthijs gaat door. Hij sprak er over zijn goede vriend Willem Wilmink en bracht een liedje en wat gedichten ten gehore van de hand van deze naar mijn mening onderschatte dichter, schrijver en zanger uit Enschede. Op het net ben je met slechts een eenvoudige klik verwijderd van de enorme hoeveelheid prachtige gedichten die Willem Wilmink schreef. Willem Wilmink heeft een oorlog meegemaakt en dat droeg hij met zich mee…

Vandaag, met alle oorlogsgeweld in een land dat dichterbij ligt dan bijvoorbeeld de grens met Spanje, dit prachtige gedicht, een stukje troost in tijden van onzekerheid:

Huilen is gezond

Leg nu die krant maar even neer,
echt lezen doe je toch niet meer,
huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan
zou dat natuurlijk beter gaan,
maar huil nou even.

Dat jij de enige niet bent,
dat is een troost die je al kent,
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet
dat kan ook niet, dat kan ook niet,
maar huil toch even.

Altijd maar flink zijn is niet goed:
als je niet weet hoe ’t verder moet,
huil dan toch even.
Straks, met nog tranen langs je kin
denk je ineens: ik heb weer zin,
om door te leven.

——————————–
uit: ‘Het beloofde land’, 2002.

Schrijver: Willem Wilmink

Volg Annavax ook op Twitter: @Swap_I_Chou

Uitgelichte afbeelding: https://nds-nl.wikipedia.org/w/index.php?curid=11854