In Barcelona zijn gisteren naar schatting zo’n 750.000 mensen de straat opgegaan om de vrijlating van een aantal separatistische leiders te eisen. De leiders zitten achter de tralies vanwege hun betrokkenheid bij het ‘illegale’ onafhankelijkheidsreferendum.
Het protest toonde in elk geval aan dat de separatisten nog steeds op flink wat steun kunnen rekenen, al is het onduidelijk hoe het nu verder moet. Massademonstraties zijn leuk, maar zonder politieke actie en steun van buiten is het separatistische streven gedoemd tot falen.
Die steun van buiten kan Catalonië vergeten. Zolang Rajoy zich niet volledig vergaloppeert door mensen in de beste franquistische traditie tegen de muur te zetten, gaat de EU zich de vingers niet branden aan deze kwestie. Even leek men te kunnen rekenen op de Vlaamse separatisten van de N-VA, maar nadat de Belgische premier Michel duidelijk liet blijken niet gediend te zijn van dergelijke escapades, kozen die al snel eieren voor hun geld. International links is zwaar verdeeld over ‘de nationale kwestie’ en autoritair rechts – dat het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven uitsluitend steunt om de EU een hak te zetten – kan geen vuist maken.
Acht leden van de voormalige Catalaanse regering zitten momenteel vast, samen met de leiders van enkele basisgroepen, waaronder de leiding van Òmnium Cultural. Hangende het onderzoek blijven ze voorlopig vastzitten. Carma Forcadell, de voormalige voorzitter van het Catalaanse parlement, werd afgelopen donderdag op borgtocht vrijgelaten nadat ze toegezegd had niet deel te zullen nemen aan de campagne voor onafhankelijkheid, iets wat haar niet door iedereen in dank wordt afgenomen.
De separatisten zijn er overigens niet in geslaagd een gezamenlijk front te presenteren. Gisteren maakte de separatistische Esquerra Republicana bekend geen gezamenlijke lijst met Puigdemont’s PDeCAT te zullen vormen. De partij zal de verkiezingen van december ingaan met een zelfstandige lijst.
