Ik heb aangegeven niet te geloven in een federaal Europa dat in de plaats treedt van de nationale staten. Daarvoor zijn die in cultureel en taalkundig opzicht te verschillend.
Zo meent de een. Deze Paul Bordewijk is een sociaal-democraat.
Hiertegenover staat een andere opvatting.
Het aantal burgers dat niet meer precies in één enkel nationaal hokje te plaatsen valt, groeit. Zij zijn kinderen uit internationale huwelijken met familie in twee landen. Zij zijn geboren in een migrantengezin. Ze worden groot met meer dan één taal.
De tweede schrijver, Han van der Horst, is eveneens sociaal-democraat.
Hun verschil in opvatting ligt niet aan hun politieke affiniteit. Mogelijk is een psychologische verklaring hier meer op zijn plaats. De een houdt van een overzichtelijke wereld opgedeeld in hokjes: je bent Nederlander, Vlaming, Amsterdammer of wat dan ook en dat blijft altijd zo. De ander denkt dynamisch in een historische context. Misschien heeft het ermee te maken dat de laatste historicus is.
Wie heeft er gelijk? De tijd zal het uitwijzen. Ik verheel niet dat ik niet zo in hokjesdenken geloof. Mensen verschillen weliswaar maar hun culturele laagje is heel volatiel. Gelukkig maar, zo kunnen we nog eens verhuizen en zitten we niet per se aan één plek vastgeplakt. Die wat Holland betreft, als we sommige klimaatalarmisten volgen, over afzienbare tijd onder water staat.
Pingback: Bericht van een hokjesdenker | Krapuul