De campagne is al zeker een jaar aan de gang, en wie zal het Chinese regime tegenhouden?
Oost-Turkestan was de gangbare aanduiding van het land. Turkestan was de verzamelterm voor de Turkstaligen in Centraal-Azië, in een enorm gebied dat in de negentiende eeuw strijdtoneel was tussen de keizerrijken Rusland en China. Beide keizerrijken werden omgetoverd tot arbeidersparadijzen, het Russische gedeelte is inmiddels een verzameling losse republieken: Kazachstan, Oezbekistan, Turkmenië en Kyrgyzstan. De grens die de keizerrijken getrokken hebben, die ook in de communistische tijd omstreden heette overigens, liep door de door Kazachen en Kyrgyz bewoonde gebieden – en dan is er de Turkstalige meerderheid van Oeigoer in Oost-Turkestan, ook Oeigoer genoemd en in het Chinees Xinjiang. De mensen spreken niet alleen een taal die tot de Turkse (Altaïsche) taalgroep behoort, ze zijn ook moslim. De moskeeën van de oude steden zijn of waren toeristische attracties, zoals die van Oezbekistan.
In een opmerkelijke omkering van toestanden is Oeigoer van de vrijplaats waar de vrouwen onbekommerd in minirok liepen, wat in China informeel verboden was, nu doelwit van het uiterlijk “verwesterde” Han-China. Sinds vorig jaar is onderwijs in het Oeigoer (dat het Arabisch alfabet gebruikt) verboden.
Net als met betrekking tot Tibet is een van de manieren om van een lastig gevonden minderheid af te komen de daadwerkelijke omvolking – het verhuizen van Han-Chinezen naar het gebied wordt bevorderd waardoor de oorspronkelijke bevolking op allerlei plaatsen in de minderheid raakt.
Het Chinese regime beticht de plaatselijke bevolking van separatisme, terrorisme en extremisme. En jaagt de mensen heropvoedingskampen in. Human Rights Watch bericht er al enige tijd over:
hier, hier en bijvoorbeeld hier.
The Guardian haaad er dan toch ook iets over, en Business Insider heeft een verhaal over nota bene iemand met de Kazachse nationaliteit die niettemin in het kamp werd gestopt.
Zijn er nu ruim honderdduizend mensen in zo’n “heropvoedingskamp” of een miljoen? Natuurlijk is iedere gevangene er een te veel. De onzekerheid over de aantallen hangt samen met de zwijgzaamheid van het regime over zijn praktijken.
Men hoeft werkelijk niet lang en diep na te denken waarom deze jacht op moslims, evenals die op de Rohingya in Burma, niet breed wordt uitgemeten in “de media”, zeker in Nederland.
