Freddy Quinn, hij leeft nog, hij is 93, en hij rekent in een autobiografie af met ongeveer alles waar hij beroemd om was/is. Beheerst door de platenmaatschappij van dienst. Mijn moeder vond Junge, komm bald wieder zo mooi, hij haatte en haat het. Het was trouwens zijn laatste hit in Nederland. Daarna werd hij in de markt gezet als Rechtse Rakker, ik zie een titel als Hundert Mann und ein Befehl, dat lijkt mij een Duitse bewerking van The ballad of the green berets, al ga ik het niet verifiëren. Zo’n hit die in ieder geval op Caroline geboycot werd. Jaren zestig, niet waar.
Zelfs zijn Ierse achternaam is nep, en zijn ervaring als zeeman die steeds Heim- of Fernweh heeft naar waar zijn schip naartoe gaat, blijft bij een paar maanden als koksmaatje op een Finse tanker.
Ach, Freddy, met jouw Heimwehversie van dit nummer heb je de eerste plaats gehaald in Duitsland, België en Nederland. Wisten wij veel dat het oorspronkelijk over iets geheel anders gaat. En dat jij er de pest over in had dat je het moest zingen.
Memories are made of this, Everly Brothers, 1961. Hun typerende stijl van toen. Heeft u meteen de tekst. Dit is overigens mijn favoriete versie:
Drifters, 1966
En het origineel:
Dean Martin, 1955
– Uitgelichte afbeelding: Door Heinrich Klaffs – Freddy Quinn 1410740004, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12036420
