Hoe de Israeli’s (niet) berichten over de jaarlijkse verstoring van de Palestijnse olijvenoogst

Wat melden Israelische kranten over de aanvallen van kolonisten op de Palestijnse boeren van de Westoever? In het kader van de olijvenoogst die nu aan de gang is? Melden ze er überhaupt wel iets? Ja hoor: ze melden een aanval van kolonisten van de beruchte nederzetting Yitzhar (bij Nablus) op Israelische militairen van de Golani-brigade, die in hun buurt waren gelegerd. Een dertigtal kolonisten viel aan, sneed banden van legervoertuigen door en één militair (de compagniescommandant, de Druzische overste Ayub Kayuf) raakte gewond. Licht gewond, wel te verstaan.

Meteen staken de chef van de Israelische binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet, Nadav Argaman, en de interim-chef van de politie, Motti Cohen, de koppen bij elkaar om aan ”dit fenomeen het hoofd te bieden”. Netanyahu had een bijeenkomst met de nieuwe stafchef Aviv Kochavi en zei achteraf dat er ”zero tolerance” zou zijn voor mensen die de troepen aanvielen. En Yossi Dagan, het hoofd van de ”regionale raad van Samaria” (de kolonisten van het noordelijke deel van de Westoever) had een ontmoeting met de soldaten en zei dat ”alle inwoners van Samaria (de joodse dan natuurlijk) verontwaardigd zijn over het leed dat onze dierbare soldaten is aangedaan”.

Dit nieuws is grotendeel afkomstig van de site YNet, de digitale krant van Yedioth Achronoth. Ook de wat linksere krant Haaretz meldt het, maar brengt er een belangrijke nuance bij aan. Haaretz meldt dat het wel vaker is gebeurd dat kolonisten troepen aanvallen en dat dan altijd ”legerleiders geschokt zijn, politici  veroordelingen uitspreken, en kolonisten roepen dat geweld niet van de zwijgende meerderheid komt, maar van een kleine a-typische minderheid”. De krant voegt er vervolgens aan toe dat de situatie daarna altijd weer heel vlug ‘normaal’ wordt, wat betekent dat het incident wordt vergeten. De kans dat het zal uitmonden in een proces is erg klein, volgens Haaretz, laat staan dat het eindigt met (gevangenis)straf. Haaretz somt vervolgens vergelijkbare incidenten op uit 2005, 2011, 2014 en verleden jaar en zegt dat er inderdaad in twee gevallen wel wat actie werd ondernomen, maar daarna werd het al heel gauw weer stil.
Voor regelmatige lezers van dit blog zal dat, neem ik aan, geen grote verrassing meer zijn. Maar wat in dit soort gevallen vooral interessant is, is om na te gaan wat er nou eigenlijk echt aan de hand was. Haaretz schrijft dat er twee incidenten waren. Beide volgden op het oppakken van een settler uit de nederzetting Yitzhar (bij Nablus),  na aanvallen op Palestijnen die probeerden (in Burin) hun olijven te oogsten. In YNet lees ik dat de eerste settler werd opgepakt omdat hij ”brand had gesticht”. De tweede zou, zo valt te deduceren, zijn gepakt nadat een groot aantal kolonisten banden hadden doorgeprikt en de compagniescommandant hadden aangevallen, die de eerste arrestatie had verricht.

IJzeren staven

Wat intussen geen van de twee kranten vermeldt, is dat de eerste arrestatie plaatsvond na een aanval waarbij inderdaad door brandstichting honderden bomen verloren gingen, maar waarbij ook de 80-jarige rabbijn Moshe Yehudai (zie de foto hierboven dit stukje) met hoofd- en beenwonden het ziekenhuis werd ingeslagen. Net als nog drie of vier andere (niet-Palestijnse) vrijwilligers die de boeren te hulp waren gekomen om hen te helpen de olijven te plukken, zich onder doktersbehandeling moesten stellen. De kolonisten hadden stenen gegooid en hen bewerkt met ijzeren staven. Haaretz meldde dit feit een paar dagen eerder ook (net als overigens The Times of Israel). Maar bij de berichtgeving van gisteren over de aanvallen op de militairen werd geen enkel verband gelegd met de gewonde rabbijn. We mogen aannemen dat dit er dus ook niet was. Wat trowuesn ook volledig werd weggelaten, was dat het hele incident plasatvond in het kader van de gerbuikelijk jaarlijkse aanvallen van grote aantallen kolonisten op de olijven oogstende boeren, En dat alles met de vrij dudielijk opzet om die oogste zoveel mogelijk onmogelijk te maken.

Wat kunnen we hieruit concluderen? Een aantal dingen: Om te beginnen 1) dat aanvallen op militairen in Israel heftige reacties uitlokken, maar dat, als kolonisten de daders zijn, ze gewoonlijk niet worden bestraft. 2) Dat het fysiek geweld tegen een 80-jarige rabbijn die Palestijnen helpt bij het oogsten van hun olijven weliswaar nieuws is in Israel, maar dat Israelische kranten, laat staan militairen, politici of kolonisten, kennelijk helemaal niet meer verwachten dat de daders hiervan worden bestraft (en trouwens in dit verband ook nagenoeg weglaten in welk verband dat geweld werd gepleegd). Alleen het kleine groepje linkse Israelische activisten zoals bijvoorbeeld Rabbis for Human Rights, B’tselem of Yesh Din, vinden zich hier nog wat van. En 3) is tenslotte het feit dat Palestijnse boeren (ook herders trouwens) die regelmatig in elkaar worden geslagen – of ze nu bejaard zijn of niet – allang niet meer nieuwswaardig zijn in het heilige land (of elders). In de Israeliscdhe of Westerse kranten wordt daarover in ieder geval heel zelden iets bericht.

Al jaren routine

Deze feiten zijn allemaal niet echt nieuw. Maar hoe het werkt wordt niet zo vaak ontleed, laat staan dat het wijsheid is die als algemeen bekend mag worden verondersteld. Laten we bijvoorbeeld eens een paar jaar terugkijken. De tegenwoordig in de VS wonende Palestijn Yousef Munayyer schreef in 2012 dit rapport over het geweld van kolonisten. Daarin meldde hij dat er in de vijf jaar van 2007 – 2012 een toename van het aantal aanvallen van kolonisten was geweest van 315%. Het totale aantal gevallen bedroeg in 2012 ongeveer 1.000 per jaar. In dezelfde periode 2007-2012 was het Palestijnse geweld met 95% verminderd. Het kolonistengeweld bestond toen, net als nu uit brandstichtingen aan huizen en olijfbomen, vernielingen, en fysiek geweld.

Wat recenter schreef de Israelische mensenrechtenorganisatie B’tselem in 2019 een rapport waaruit mag worden afgeleid dat die situatie intussen niet is veranderd, wellicht zelfs nog is verergerd. Alleen al in de maand juni 2019 werden volgens B’tselem 1.800 olijfbomen verbrand, net als meerdere hectares (tientallen dunams) graanvelden. Er werden 700 groenteplanten uitgerukt, 55 auto’s beschadigd, een flink aantal keren stenen gegooid naar mensen en huizen, en op scholen en muren werden leuzen geschreven. Sommige Palestijnen raakten bij de incidenten lichtgewond. B’tselem schrijft dat dit soort geweld en het niveau ervan al jaren elke maand routine is en dat het leger de kolonisten steunt, omdat het past in de Israelische politiek. Israel wil zoveel mogelijk de Palestijnse landbouw onmogelijk maken, zodat de betreffende gronden – die uit vrees voor geweld niet langer kunnen worden bewerkt – kunnen worden overgedragen aan de settlers. Volgens B’tselem zijn de settlers zich hiervan ook goed bewust en weten zij dat ze hun gang kunnen gaan.

Het grote Israelische publiek hoort hier weinig of niets van. Wat zij deze week meekregen is vooral  de opwinding over het feit dat de kolonisten een (niet genoemde en ongetwijfeld minimale) verwonding toebrachten aan een Israelische officier. En wie concludeert daaruit nu dat dit gewoon een verhaal is uit de jaarlijkse, door het leger gesteunde verstoring van de olijvenoogsten? Bijna niemand toch? Dat is al lang de situatie in het huidige Israel en er is al jaren geen enkele instantie die dit onheilscaroussel nog maar een millimeter van richting kan veranderen. Alleen de buitenwereld (de VS, de EU) kan hiertegen in het geweer komen. Maar daarvan is al jaren geen sprake. Integendeel. De gebruikelijk tekst van politici in de EU is dat we (het totaal onmachtig geworden) ”links in Israel” niet voor het hoofd meoeten stoten, maar moeten helpen het tij te keren. En wat Amerika betreft: onder Trump steunt het in feite deze gang van zaken volledig en met enthousiasme.

PS

Het gaat dus vermoedelijk nog wel jaren zo door. Maar misschien nog twee kleine post scriptums: Palestijnse media melden vandaag dat Israel, voor het eerst sind 1993, 700 dunam (= 70 hectare) uit de zogenoemde ”Area B” van het Palestijnse gebied (het deel van de Wetoever dat onder gemeenschappelijke controle van de Palestijnen en Israel valt) heeft ‘overgeschreven’ naar Ärea C” (de 61% van de Westoever die uitsluitend en alleen door Israel worden beheerd en waar het gros van de nederzettingen is gevestigd). Die overheveling bleek zondag toen boeren uit de plaats Qaryut voor derde keer in successie van hun land werden gejaagd, onder het motto dat ze eerst een vergunning moesten aanvragen voor ze konden oogsten. Dat was in eerdere jaren nooit het geval geweest. Een opmerkelijk wendinkje in Israels politiek.

Een tweede opmerking is dat van het bovenstaande niets maar dan ook niets door het CIDI, de Nederlandse Israel-lobby, is gemeld. Behalve natuurlijk het beschadigen van een Israelische officier. Het was misschien onnodig hierop te wijzen, ware het niet dat het ‘officiële’ Nederlandse jodendom het CIDI als een betrouwbare informatiebron ziet en behandelt als een soort moreel kompas. Wat het CIDI niet meldt is er gewoon niet. Dat zijn Palestijnse leugens of het gevolg van het ophitsen door een ‘ultra-linkse’ organisatie als Rabbis for Human Rights of B’tselem. Voor de meeste Nederlandse joden is dus ook alleen de arrestatie van een settler of twee uit Yitzhar echt gebeurd. Dat een rabbijn van dezelfde nominatie als het grootste joodse Nederlandse ”kerkgenootschap”, dat van de liberale (reform) joden, het ziekenhuis in is geslagen, heeft geen enkele reactie opgewekt. Misschien is dat toch iets om over na te denken.

Ook verschenen op Abu’s blog.