#17octobre1961
المجد والخلود لشهدائنا الابرار ? pic.twitter.com/0VQFHSrlwS— ? Mariyy 07 ? (@mariya_morsli) October 17, 2016
In zijn stilte een aangrijpend getuigenis van wat gebeurd is, vijfenvijftig jaar geleden, Parijs.
Sinds 6 oktober gold in de Franse hoofdstad een uitgaansverbod voor Algerijnen. U moet zich dat voorstellen, een uitgaansverbod voor mensen van wie de regering vindt dat zij Fransen dienen te zijn – reden waarom de oorlog tegen de onafhankelijkheidsstrijders gevoerd werd. Er waren evenwel onderhandelingen gaande om een eind te maken aan de uitzichtloze oorlog.
De prefect van de Parijse politie, die het uitgaansverbod had uitgevaardigd, Maurice Papon, was fout geweest in de bezettingstijd. Bij politie gold zulks niet alleen in Frankrijk eerder als een aanbeveling. Hij is voor dat fout zijn overigens pas ruim vijftig jaar later alsnog vervolgd.
Op 17 oktober, vandaag dus 55 jaar geleden, gingen Parijse Algerijnen de straat op om tegen het uitgaansverbod te protesteren. De politie ging hard in tegen de demonstratie. Duizenden demonstranten werden opgepakt, duizenden werden ook gedeporteerd naar Algerije, velen werden gewond door kogels of knuppels of beide. Het aantal doden is nog steeds onbekend, het wordt geschat tussen de twee- en driehonderd. Velen werden in de Seine gegooid en zijn niet teruggevonden.
Pas in 2012 heeft Hollande als vertegenwoordiger van de republiek, de verantwoordelijkheid van de staat voor deze slachtpartij erkend. Een jaar eerder was daar nog geen sprake van.
Reden om te gedenken, zeker in tijden waarin velen openlijk van dergelijke bloedbaden ook in Nederland zeggen te dromen.
