Israel heeft 300.000 man onder de wapenen groepen die straks Gaza binnen moeten gaan en Hamas een kopje kleiner moeten maken. Een kopje kleiner? Met 300.000 man? Dat wordt dus vermoedelijk een actie om alle leden van Hamas naar de andere wereld te helpen. Dat zal niet eenvoudig zijn want ze zullen zich willen verdedigen, en misschien zal een deel proberen zich te verstoppen (weglopen is natuurlijk geen optie in Gaza). Dat wordt dus een fors karwei waarbij militairen van huis tot huis zullen moeten gaan. En moeten ze de kinderen van de Hamasstrijders dan ook maar meteen doden? Om te voorkomen dat er nieuwe Hamasleden uitgroeien die het straks overnemen?
Hoeveel doden zijn eigenlijk gerechtvaardigd? Er zijn 2,3 miljoen Gazanen. Is 1% gerechtvaardigd? Dat komt neer op 23.000 doden. Of wat meer? Of is wat minder ook genoeg? Hoeveel leden heeft Hamas eigenlijk behalve de Qassem brigade van zo’n 7.000 man? En wie is te beschouwen als een bondgenoot van Hamas of de Islamitische Jihad? Israel heeft in 2008 een aanval op Gaza geopend met het afschieten van een kleine 70 verkeerspolitiemensen die van de politieacademie net hun bul hadden kregen. Die werden voor het gemak Hamas-leden genoemd. De foto hierboven geeft het weer, hij vertegenwoordigt voor mij nog steeds de ultieme gruwel van een Gaza-oorlog, 70 jonge mannen in hun beste tenue die worden afgeslacht terwijl hun familie toekijkt.
En dan hebben we het nog niet gehad over ambtenaren, rechters, gevangenbewaarders, serveerders van koffie of werklozen die bijklusten in de bouw of anderszins voor Hamas. Het lijken idiote vragen, maar ze zijn misschien minder idioot dan het lijkt. Er wordt wellicht gedacht dat alleen de mensen die een lidmaatschapskaart van Hamas of de Islamitische Jihad dragen voor de bijl zullen gaan, maar dat is wel erg simpel gedacht. Er zijn alleen al enkele tienduizenden ambtenaren van wie we mogen aannemen dat ze loyaal zijn aan Hamas en dat weten we omdat er ook enkele tienduizenden zijn die niet werken omdat ze loyaal zijn aan Fatah. En die moeten eigenlijk ook dood, Want als een flink deel van hen ongemoeid wordt gelaten is het een klein kunstje om straks weer een nieuw Hamas op te richten.
Israel schijnt zoiets ook van plan te zijn. Een land dat het hoofdkwartier van het – niets met Hamas uitstaande Pal-Tel, de internet- en telefoonmaatschappij, bombardeert of de grensovergang naar Egypte in Rafah, en dat elektriciteit, voedsel, water en brandstof tegenhoudt, laat zien dat het mikt op een totale ontwrichting van heel Gaza. De bombardementen van de afgelopen dagen waarbij woonhuizen en vrouwen en kinderen niet werden gespaard gaven dat ook al aan. Het ontgaat blijkbaar ongeveer iedereen dat er absoluut geen verschil is tussen een horde dol geworden mensen die Israel binnenstormden en schoten op alles wat ze tegenkwamen, of een land dat zijn volledige know-how inzet om erop los te bombarderen. En dat het geen flikker kan schelen dat het in 36 uur ook al 91 kinderen en 61 vrouwen heeft gedood, afgezien van alle gigantische vernielingen.
Het westen dat zich zo volmondig uitsprak voor ”het recht van Israel om zich te verdedigen” gaf daarmee ook een soort vrijbrief voor Israel af om zijn gang te gaan. En het neemt daarbij grote risico’s. Het is namelijk al de zoveelste oorlog waarbij Gaza werd versplinterd en er miljarden nodig waren om het weer een beetje op te kalefateren. En ditmaal wordt het nog flink wat heftiger, De ”wij staan achter Israel” mentaliteit van solidariteits-bijeenkomsten, het gehijs van Israelische vlaggen op stadhuizen en het stopzetten van alle hulp aan Palestijnen geeft aan het geheel ook een dimensie van Oost-West tegenstellingen en neo-kolonialisme die straks best eens heel anders kan uitpakken. Een groot deel van de wereld beziet de Palestijnen, inclusief Hamas, namelijk met heel andere ogen. Wie het gevolgd heeft – bijvoorbeeld op Facebook – weet bijvoorbeeld dat Arabische landen redelijk neutraal bleven, maar dat hun bevolkingen massaal aan het juichen waren.
En waarom ook eigenlijk niet. Zestien jaar zit Gaza gevangen in een uitzichtloze belegering, Hamas, dat is begonnen met terreur, heeft zich intussen herpakt. Het gevreesde ”Handvest” werd in 2017 van alle antisemitische passages ontdaan. De eis dat Israel van de kaart wordt geveegd verdween en er kwam voor in de plaats dat Hamas zich aansluit bij een beslissing van een twee-statenoplossing als die door de Palestijnse Autoriteit wordt bereikt. Het werd een soort PLO 2.0. Het deed ook (tevergeefse) moeite om lid te worden van een nieuw soort democratische PLO. Voor de Europese Gemeenschap was dat overigens geen reden om Hamas van de lijst van terreurorganisaties te schrappen. Het moest ook de ”gewapende strijd” opgeven en de overeenkomst van (het inmiddels zo goed als overleden) Oslo-Akkoord onderschrijven.
Maar intussen is in 2014 het zogenoemde vredesproces stilgelegd. Niemand van de Verenigde Staten tot de Europese Unie of de VN heeft ook maar de minste druk uitgeoefend om de besprekingen te hervatten. Pech voor de Palestijnen, prettig voor Israel. Hamas heeft er de afgelopen 16 jaar intussen steeds op aangedrongen de belegering, die de Strook in armoede dompelt en volledig verlamt, op te heffen. Het laatst met de ongewapende protesten bij het afsluithek. Daarbij werden door Israel een kleine 300 Palestijnen doodgeschoten en duizenden gewond. Bekend zijn de foto’s van de eenbenige voetbalelftallen. Afgelopen zaterdag was de maat kennelijk volledig vol. Het hek werd opgeblazen, Israel werd op een rakettenregen getrakteerd en duizenden Hamas- en Islamitische Jihadstrijders stortten zich per auto, (motor)fiets of te voet op de gebieden rond Gaza. Het was een fantastisch uitgevoerde militaire operatie die helaas eindigde in een gigantisch bloedbad van het soort waar tot nu toe vooral Israel een patent op leek te hebben. Het was duidelijk een soort laatste redmiddel. Te oordelen naar de Israelische en Westerse reacties zal het ze niet gaan helpen.
– Uitgelichte afbeelding: still uit een video van de Guardian, 2021
