Eerder deze week schreef Hassnae Bouazza op haar onvolprezen website Aicha Qandisha een stuk dat erop neerkomt dat ‘de boven ons gestelden’, de machtigen ondanks al hun hoogdravende en gewichtig klinkende gezwatel en gebral een incestueuze kliek keizers zonder kleren is. Zonder enig talent, zonder enig besef ook van ‘goed’ of ‘fout’ en louter en alleen maar erop uit het eigen belang en daarmee dus vooral de eigen bankrekening te spekken. Voor de Bühne worden er wat hoogdravende principes opgevoerd maar achter de coulissen regeert de barbarij van het plebs dat die ‘elite’ in werkelijkheid is. Alsof, zo schreef Bouazza, we nog leven in de tijd van voor de ’trias politica.’
Ik moest er aan denken toe ik dit las:
Wim Deetman heeft bestuursleden van de slachtofferorganisatie KLOKK (Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik) onder druk gezet om een parlementaire enquête over seksueel misbruik in de katholieke kerk te voorkomen. Deetman, die namens de kerk zelf het misbruik had onderzocht, zou tijdens een gesprek in Den Haag de bestuursleden hebben ‘geïntimideerd’.
Het is een gevaarlijke ontwikkeling: iemand moet de hemeltergende misdaden van een machtig instituut onderzoeken en voelt zich kennelijk namens de daders van die misdaden geroepen slachtoffers te intimideren ten einde te voorkomen dat ze van alle mogelijkheden die de wet biedt om onderzoek te doen naar die misdaden gebruik te maken. Het lijkt er sterk op dat Deetman in zekere zin als rechter optreedt daar waar hij slechts onderzoeker is en het zou best eens kunnen dat hij dat doet om te proberen te voorkomen dat er nog veel meer viezigheid naar boven komt.
De Commissie-Deetman als een façade, een rookgordijn met wat hoogdravende principes als ‘recht doen aan slachtoffers van seksueel misbruik door de kerk’ en dergelijke terwijl alles in het werk gesteld wordt om achter dat rookgordijn en die misleiding de barbarij rustig verder te laten heersen. De machtige – de dader of degene die dicht bij de dader staat en in diens opdracht zijn belangen verdedigt – die eigen rechter speelt in plaats van dat aan de onafhankelijke rechter over te laten.
Het onderzoek naar seksueel misbruik binnen de katholieke kerk doet denken aan dat andere gemankeerde onderzoek waar we hier over berichtten. Ook hier de machtige, de dader die wat te verbergen heeft en daarom onderzoek tegenwerkt en saboteert om te voorkomen dat een onafhankelijke rechter zich er vroeg of laat mee gaat bemoeien. Het onderzoek naar racial profiling bij de politie gereduceerd tot façade, tot rookgordijn om te suggereren dat de politie niet boven de wet staat en voorwerp kan worden van een kritische beschouwing in een beschaafde maatschappij als daar aanleiding toe is. Met als op de Bühne luidruchtig rondgebazuind doel maatschappelijk ongewenste praktijken te voorkomen of terug te draaien. Maar achter dat rookgordijn heerst ook hier weer gewoon als altijd de barbarij van het (in dit geval geüniformeerde) plebs.
Dan is er nog het voornemen van Het Regime Bruin II met als woordvoerder in dit geval de minister van lege dozen, feesten en partijen Plasterk om de hele bevolking collectief bij voorbaat alvast maar verdacht en schuldig te verklaren aan van alles en nog wat zonder dat een onafhankelijke rechter zich over elk individueel geval apart heeft uitgesproken op basis van deugdelijk onderzoek. Daarom gaat Plasterk u stalken. Uiteraard is er ook in dit geval voor dat alles een façade en een rookgordijn opgetrokken dat heet ‘voor uw veiligheid en dat van uw naasten.’
Maar hoe je het ook wendt of keert: ook hier kondigt de machthebber aan op de stoel van de rechter te gaan zitten. De dag komt nog dat u uw kind van het politiebureau kunt komen ophalen omdat ie om zich voor te bereiden voor een spreekbeurt op school over terrorisme op Google ‘IS’ intikte. En dan heeft u beide nog heel veel geluk gehad…
Plasterk en de zijnen: het is plebs en derhalve barbaars.
Langzaam maar zeker lijken de dagen van scheiding der machten een steeds verder vervagende herinnering en dat vind ik een buitengewoon enge ontwikkeling.
