Politicus van het jaar, o zo goed gekleed en o zo gevat en grappig – lolbroekerij over vluchtelingen, in Veldhoven u weet wel – Dijkhoff dus, heeft er voor gezorgd dat het Armeense gezin van Armina, Howick en Lili uiteengerukt is. Een noodkreet bijna een jaar later:
Armina kan het gemis van haar kinderen Howick en Lili niet meer aan. Haar roep om rechtvaardigheid
voor haar kinderen wordt met de dag wanhopiger: ”waar is het recht van mijn kinderen om bij mij op
te groeien, waar is mijn recht om voor hen te zorgen? Hoezo mochten wij gescheiden worden?”
Het is niet alleen het gemis van haar kinderen, het is ook het gekmakende verdriet dat zij haar kinderen
mogelijk nooit meer terug zal krijgen waardoor zij om hulp smeekt.
In Armenië kan zij niet in het onderhoud van haar kinderen voorzien waardoor Howick en Lili na
eventuele uitzetting direct naar een weeshuis of instituut gaan.
Als de kinderen toch in Nederland mogen blijven weet zij evenmin of en wanneer zij hen zal terugzien.
Een patstelling, en intens verdrietige situatie, die ontstaan is doordat Armina vorig jaar zonder haar
kinderen is uitgezet.
Armina zou daar zelf voor gekozen hebben liet de toenmalige staatssecretaris Klaas Dijkhoff op de dag
van haar uitzetting weten aan de pers. Dat zit echter toch even anders in elkaar.
Armina had de keus uit twee kwaden waarbij zij, als de tijgermoeder die zij is, koos voor de minst
schadelijke optie voor haar kinderen: hen achterlaten bij familie in Nederland.
Binnenkort zullen de kinderen mogelijk toch uitgezet worden, hetgeen volgens Armina niet kan en mag
gebeuren.
In haar wanhoop beroept zij zich, als aan een laatste strohalm, op het Kinderrechten Verdrag.
De kinderen hebben immers 9 jaar in Nederland gewoond. Volgens het Kinderrechten Verdrag hebben
de kinderen daardoor recht op een verblijfsvergunning.
Verder lezen.
Petitie:
Wij verzoeken Staatssecretaris M.Harbers (VVD) om zo spoedig mogelijk een einde te maken aan de wrede en onnodige scheiding van Armina en haar kinderen. De langdurige scheidng van hun moeder die de kinderen in Armenie te wachten staat beschadigt hen voor het leven. Alleen in Nederland kunnen zij de bescherming vinden om bij hun moeder op te groeien en samen een gezin te vormen.
