Xenofobie en permanente Waakzaamheid tegen Fraude tekenen dit verhaal, dat aansluit bij de getuigenissen van de slachtoffers van de zogenaamde kindertoeslagaffaire. Eigenlijk is het misbruik maken van de naam van een groot schrijver, maar bij gebrek aan beter moeten we dit gevecht tegen uithuisplaatsing en deportatie van een kind kafkaësk noemen.
Het is oorspronkelijk een twitterdraad, enigszins geredigeerd en geplaatst in overleg met de schrijfster.
In 2004 gaf Jeugdzorg mijn Canadese partner een papier ter ondertekening dat hij niet kon lezen. Hij vertrouwde het niet en weigerde te tekenen Later bleek het een formulier te zijn waarmee hij toestemming gaf tot uithuisplaatsing kind. Ik had toen al toestemming van beide ouders om voor het kind te zorgen.
Maar in de papieren van Jeugdzorg stond ik beschreven als “een vriendin die in de buurt woonde”. Jeugdzorg weigerde apert om met mij te praten hoewel ik het kind al drie jaar verzorgde. Wat Jeugdzorg ook negeerde was het feit dat het een immigrantenkind was, dat het land uitgezet zou worden zodra hij onder Jeugdzorg zou vallen. De stress en angst die Jeugdzorg veroorzaakte bij zijn vader en mij was vreselijk, wij wisten immers dat bij uitzetting het kind terug zou komen bij moeder die juist aangaf hem niet te kunnen opvangen en met hem op straat zou staan.
Na onderzoek door de Raad v d Kinderbescherming kregen we gelijk maar dan ben je jaren verder. En daarmee waren we er niet, aan de andere kant stond de IND te trekken, ’n bedrijf waarbij door overdracht van taken in 2004/5 vele fouten gemaakt werden maar daar niet aanspreekbaar voor was. Omdat we afwijzing op afwijzing kregen van de verblijfsvergunning van het kind, en later die van mijn partner, vreesden we dat het kind naast de suffe actie van Jeugdzorg ook via de IND zelf uitgezet zou worden. Met ouders van school hebben we een onderduikplan gemaakt.
Om het kind niet bang te maken hebben we hem vaak laten logeren en spelen bij zijn beste vriendje cq het onderduikadres. In 2006 zei de IND dat de vader terug moest naar Canada om zijn paspoort te halen, dat was aldaar foutief on hold gezet. Lang verhaal kort: de vader van het kind moest dus terug en is bijna een heel jaar weggeweest terwijl bij mij de brieven binnenkwamen van dreigende uitzetting van ’t kind. Bedenk dat dit allemaal speelt terwijl BD alle toeslagen inhoudt, wij te maken hadden met dreigende huisuitzetting en juichende incassoburo’s.
Wat wij meemaakten is dat alle partijen: de BD, Jeugdzorg, gemeente en de IND tegelijk over ons heen donderden zonder naar ons te luisteren als ouders en burgers. Daarbij trekken ze allemaal aan iets anders en moesten we soms ook voldoen aan strijdige regelgeving en eisen, zonder dat de partijen zich dat realiseerden of hen dat interesseerde. Iedere partij zat in zijn eigen bubble met eigen tunnelvisie, en alles kwam op ons bord. Zo werd er ’n schuldhulptraject opgezet voor mijn partner en kreeg hij WSNP [Wet schuldsanering natuurlijke personen – red.], maar een derdelander zonder verblijf mag geen WSNP.
Zoals een regulier kind zonder verblijf niet in een pleeggezin kon destijds. Maar zelfs als wij wezen op regelgeving werd er niet geluisterd. Het onderzoek van het CBS over de 1115 kinderen die uit huis geplaatst zijn gedurende de jaren 2015-2020 zou uitgebreid moeten worden.
Jeugdzorg reageert niet op Toeslagen maar op ernstige armoede met uithuisplaatsingen van kinderen, en al vele jaren eerder dan 2015. De kern is het negeren van wat burgers, ouders, vaders en moeders zelf zeggen, het wantrouwen waarvan de overheid doortrokken is moet doorbroken.
Gistermiddag werd ik gebeld door het Stella team van de BD. Het lijkt erop dat ons verhaal, dat begon met de gevolgen van #code98 in het BRP/GBA [Basisregistratie Personen/Gemeentelijke Basisadministratie Personen – red.] na 17 jaar hulp zoeken gehoord gaat worden, althans onderzocht. Mijn zoon zat naast mij tijdens het gesprek en zei: “Mam, je bent bijna 68 jaar, moet je nu echt nog bewijzen leveren, moet je hier op je oude dag mee bezig zijn, dat kán toch niet!” Mijn zoon ziet deze ellende vanaf zijn 15e jaar, heeft de angst meegemaakt om zijn broertje te verliezen, heeft meegemaakt hoe ik ziek werd en in rolstoel kwam van de stress, hij is dagelijks bang dat ik erin blijf. Dat ben ik ook, want hoeveel kan een mens verdragen. Ik ben er nog en hoop op erkenning en een schadevergoeding, niet voor mij maar voor mijn kinderen. Want de schade van hardvochtig beleid (!) gaat van generatie op generatie.
Nog even over strijdige regelgeving: toen mijn partner weer werk had moest hij verplicht gaan inburgeren, een cursus Nederlands volgen ten behoeve van…..het verkrijgen van werk. Hij kon die cursus niet volgen want werk over heel Nederland en vaak weken weg. In een brief van de gemeente werd hij gesommeerd om de cursus Nederlands/inburgering te volgen anders zou een geldboete en uitzetting (!) volgen. Dit gebeurde in dezelfde periode dat mijn oudste zoon Nederlands studeerde aan de universiteit, verplicht in het … Engels!
Mijn partner kreeg door de stress psychoses, vooral door de angst dat zijn kind naar de VS zou worden uitgezet en hijzelf naar Canada. Er was jarenlang geen rust voor herstel, zoals alle gedupeerden herkennen, je leeft alleen nog voor de kinderen.
In 2011 is mijn partner teruggegaan naar Canada, de enige plek om nog even rust te halen. Daar is hij overleden, ontgoocheld en kapot. Hij liet zijn zoon achter bij mij: “zorg dat hij een beter leven krijgt dan ik” drukte hij mij op het hart. Nah, dat was de BD niet van plan.
In 2013 kreeg ik brieven van BD dat ik “een ongedocumenteerde onderdak verleende” en werden weer de toeslagen ingehouden. Mij werd Opzet Grove Schuld verweten en ik kreeg het fraudevinkje in mijn dossier, dan krijg je dus geen betalingsregeling meer.
Ik kreeg amper lucht meer van de paniek en werd bedlegerig. Vele keren huilend aan de telefoon bij de BD en de ombudsman. Geregeld een grote bek van BD: “u moet bezwaar indienen mevrouw, u bent zelf verantwoordelijk mevrouw”. Andere ambtenaren erkenden dat er geen oplossing was.
“Sorrie mevrouw, ik kan u niet helpen, alles werkt hier naast elkaar, gaat u toch lekker even wandelen, u woont zo mooi daar” Dankzij weer vele leningen bij vrienden en familie heb ik te grote schulden kunnen voorkomen. Nu de chaos bij BD door de Kinderopvangtoeslag-ouders zichtbaar is gemaakt wordt er voor het eerst niet aan mijn kunde en geloofwaardigheid getwijfeld, door het Stella team van BD zijn alle “schulden” on hold gezet. Lucht, eindelijk lucht.
Hoewel… mijn pleegkind bleek Asperger autisme te hebben. Verschillende scholen onderkenden dit niet en legden de schuld van zijn achterstand bij de BD/IND problemen thuis. Psychologisch onderzoek dat ik voor hem had aangevraagd moest ik na enige tijd stoppen omdat de school hardnekkig volhield dat het “door thuis” kwam en achter mijn rug de Raad voor de Kinderbescherming had ingeschakeld.
De school vond dat ze met mij niks te maken hadden en ik maar moest bewijzen, via de Raad, wie ik was. Zeer agressief allemaal, Jeugdzorg en een Uithuisplaatsing loerde weer om de hoek, ik durfde dus niet verder met het kind in het traject voor een evt diagnose. Vier jaar later, afgezakt naar passend onderwijs, bleek het kind autistisch. In 2014 werd hij schooluitvaller en thuiszitter: geen leeraanbod hoewel hij zeer intelligent is. Sinds 2018 ben ik met de gemeente in procedure die zijn budget gehalveerd heeft en slechts € 9,90 bruto wil betalen aan een begeleider.
Waarom ik hierover begin? Omdat de gemeente onlangs tegen de rechter zei dat bij mij gekeken moest worden naar “mogelijke verstrengeling van belangen”.. Of ik geen fraudeur ben bedoelen ze. Want geld wordt door de overheid het makkelijkste weggetrokken bij een burger door even diens integriteit te betwisten. Naast alle ellende met BD/IND is dit nu de 11e (!) rechtszaak sinds 2004 tegen de gemeente alleen maar om ’n leven met een minimum inkomen – en een werkzame pgb voor zoon – te behouden. Welkom in Nederland zoon2, en sorrie zoon1, ik had er geen idee van, dat als ik een bordje op tafel erbij zou zetten voor een jochie dat zijn ouders moest missen, jij als Nederlander je recht op voorzieningen zou verliezen.Niet alleen de BD/IND maar ook Kamerleden die deze wetgeving goedkeurden en in stand houden hebben wat uit te leggen.
Last but not least: dankzij eindeloos lenen bij vrienden en familie is mijn gezin niet op straat terecht gekomen. Een bedrag van rond de 100.000 heb ik in bedragen van € 25, € 50 en honderdjes bijelkaar mogen lenen. Dankbaar voor alle lieve en warme mensen, for ever yours.
Bijlage: een brief van Mark Rutte zelf
- Britt Borg op Amsterdamse lokale radio. De uitgelichte afbeelding verwijst naar dit programma.
