Na ‘Het mooie leven van Henk’, nu een stukje over de (Salon)socialist.
Tijdens het schrijven van deze karikatuur gericht op mijn eigen leven en van de socialist, kwam ik erachter dat het niet zo makkelijk is om iemand in een hokje te plaatsen. Misschien herken je iets van jezelf, maar ook weer heel veel dingen niet. Hetzelfde zal Henk dan ook hebben, als hij zijn karikatuur leest.
Een karikatuur van jezelf maken, valt niet mee. Een ander afzeiken is nu eenmaal veel makkelijker.
Dankzij Krapuul verandert mijn inzicht weer eens.
Daar gaan we.
Het moeilijke leven van een (salon)socialist.
De socialist eet een stukje vlees en als hij het op heeft gaat hij zeiken over de bio-industrie. Voor de zoveelste keer deelt hij zijn gezin aan tafel mede, dat het vanaf volgende week afgelopen is. Verveeld horen zijn kinderen voor de zoveelste keer het verhaal aan over afgeknipte snavels en dat het zo zielig is. Dat zei hij ook over het kastje van Ikea, dat weliswaar door kinderen in de derde wereld werd vervaardigd, maar het stond zo leuk in de badkamer. Tja, soms moet je van je principes afwijken als het niet anders kan.
Zijn gezeik wordt iedere dag versterkt door het lezen van de Volkskrant en het kijken naar de VARA. Voor aanvullende achtergronden kijkt hij op Krapuul en hoopt dan dat er nog een PVV’er gereageerd heeft. Dan kan hij hem lekker afzeiken.
Hij praat smalend over de Telegraaf, Privé en Geenstijl. Mensen die zich daar mee bezighouden zijn dombo’s.
Het voordeel van PVV ‘ers is dat ze minder gestudeerd hebben en dat hij zichzelf dus slimmer vindt. Bij een eventuele discussie zoekt hij het hele internet af om zijn gelijk te halen. Hij bestudeert getallen en grafieken en knipt en plakt zich rot om zijn argumenten kracht bij te zetten, want van een PVV’er een discussie verliezen, is een doodzonde.
Hij is voor gratis openbaar vervoer. Als hij zelf maar niet mee hoeft. Het liefst had hij nog een Trabant gehad, maar hij moest kiezen voor een Opel. Zijn ideaal was er eentje op stroom natuurlijk, maar aangezien de VVD alle natuurvriendelijke maatregelen terugdraaide, kon hij niet anders. Hij heeft een hekel aan achterstandswijken. Dit ziet hij als de bron voor veel ellende. Hij is van mening dat ze achterstandswijken moeten opknappen, als hij er zelf maar niet hoeft te wonen.
Geld verdienen zou eigenlijk niet moeten, maar als er opslag wordt uitgedeeld, dan staat hij wel vooraan. Dat komt omdat hij zich misdeeld voelt. Tenslotte werkt hij harder dan zijn baas en als hij er niet was dan zou de boel instorten. Hij weigert toe te geven dat Europa de grenzen moet sluiten voor economische vluchtelingen en ziet niet in dat er mensen zijn die weigeren hun kansen te pakken. Deze mensen moet je pamperen en in de watten leggen.
Dat mensen zich onveilig voelen, wuift hij weg met cijfers. Tenslotte heeft hij er zelf helemaal geen last van. Privatisering is hem een doorn in het oog. Dat de gezondheidszorg ieder jaar met miljarden duurder wordt, wil hij bezuinigen op missies in Afghanistan en Libië. Dat dit bedrag zijn probleem niet geheel oplost wuift hij met het grootste gemak weg en dan gaat hij weer verder met het bashen van de aandeelhouders en Wilders.
Het ergste is nog als je hem op een verjaardag uitnodigt. Dan zit hij de hele avond met zijn moralistische wijsvinger iedereen terecht te wijzen. Hij is zelfs in staat om de sfeer te verpesten met een filmpje van een knieschot dat hij toevallig op Krapuul heeft zien staan, terwijl hij eigenlijk stiekem op zoek was naar GeenStijl.
Salonsocialist
@ Salonsocialist
Maar toch zie ik je niet zo gauw met je tong tussen je tanden [houtieteminsteëffesemonddicht] iets gaan presteren. En dan hoop ik maar dat het een minder povere prestatie wordt dan deze poging tot zelfreflectie. Ik zal het er maar op houwen dat zwammen ook een kunst is. Maar laat ik ook maar me mond houwen anders krijg ik weer bijna alle krapulers over me heen omdat ik er trots op ben en mezelf moedig vind door niet onder pseudoniem te zeggen wat ik vind dat nodig is. Dat ik het nodig vind om uit de anonimiteit te blijven. Nog nimmer heeft iets mij kunnen tegenhouden om –koste wat kost– mij van mijn recht op vrijemeningsuiting te weerhouden. Ik zie dat je het in de huiselijke kring wel aandurft, leer mij mijn pappenheimers kennen, maar buitenshuis al is’t familie onder elkaar, dan weer niet om zogenaamd te “goeie” vrede te bewaren? Je bent dus, en doe je nickname alsjeblieft niet te veel eer aan, typisch een salonsocialist die het zijn gezinsleden thuis wel moeilijk wil maken? Of was dit stukje proza bedoeld om daar gerechtvaardigd mee te stoppen? Zoals ik al eerder zei, je doet je naam wel eer aan zeg. Ik voor mij als ongestudeerde heeft schijt aan salonfähig onbetekend geblaat. Tot die mening ben ik gekomen na ontelbare heftige discussies in huiselijke kring en daarbuiten met de diehard’s van alle soorten. En weet je wat, het waren steeds de salonfähigen die niet in staat waren een fatsoenlijke discussie te voeren. Wat nu blijkt, zelfs niet anoniem.
[…]
De salonsocialist beschreven in dit stuk heeft meer last van zelf-erecties dan van zelf-reflecties vermoed ik.
Ik vind het eigenlijk een flinke sneer naar socialisme als zijnde een soort luxe, achterbakse en hypocriete boel.
Voor salonsocialisme klopt dat wel denk ik.
Leuk relativerend stukje. Zit zeker waarheid in.
Kan nog toevoegen: milieu is vreselijk belangrijk zolang niemand maar aan mijn vlieg- en wintersport vakanties zit.
Volgens mij heeft Klaas het hele stuk het beste begrepen 🙂
LeRoiDanse Schreef:
met je eens , dit beschrijft wat mij betreft de typische PvdA’r of een Halsema / Sap type G-liberaal .. De mensen die in de jaren 70 en 80 uren kwamen ouwehoeren bij acties als Dodewaard , maar zodra er ook maar iets gebeurde waar ze het dan niet mee eens waren al weer thuis zaten 😥 wat tja men wilde een eventuele kans op een raadszetel niet verklooien door de regenten in de eigen partij tegen de haren te strijken … Dan waren de voorlopers van de CU mensen waar je meer op kon rekenen , die waren ook tegen elke vorm van geweld maar bleven wel bij je op de barrikade zitten ..
Hmm, je beschrijft jezelf, maar ik kan je uit deze beschrijving niet in een hokje plaatsen. Ik vind je in deze wat dat betreft uniek, Ik ken genoeg mensen die zich ‘socialist’ noemen en zuipen of rotzooi trappen. Dat van een moralistische wijsvinger wijzen naar… dat was een aantal jaren geleden… nu kun je daar (gelukkig) niet meer mee aankomen. Maar je leert met de jaren ook te relativeren… boven een dorpslullen kroeg hier in het dorp in ‘hartland Limburg’ hangt een megagroot reclamebord ‘Polski Impreza’… ik dacht dat die gasten daar allemaal bang waren dat de Polen hun werk weg zouden nemen en nu gaan ze een beetje ruig doen met dat Poolse bord, wat moet ik daar mee? Sommige mensen denken links en doen rechts, anderen doen rechts en denken links… uiteindelijk zit de meerderheid van de bevolking er tussenin…
Ik heb ook alleen maar een poging gedaan. Ik ben erachter gekomen dat het heel moeilijk, zo niet onmogelijk is, om een typering van een groep neer te zetten. Ik zou je willen uitdagen om het eens te proberen.
Zo ben ik nog niemand tegengekomen, die zich een Henk of een Ingrid voelt.
Ik denk dat er uberhaupt niemand is die zich een Henk of een Ingrid durft te noemen.. misschien op een internetform, maar in het echte leven? Wetende dat de connotatie gelijk een politieke gelieerd aan Wilders is… Weinig succes voor Henk en Ingrid wat dat betreft.
Het klopt, op individueel niveau zijn mensen niet in hokjes te duwen, maar als mens moeten we af en toe kunnen generalizeren, in hokjes duwen, een plaats geven, etc. om een overzicht op de werkelijkheid te behouden en om uberhaupt uitspraken te kunnen doen. Als ik uitspraken zou moeten doen over 6 miljard individuele aardbewoners, dan ben ik nogal bezig… vandaar dat het makkelijker (en eerlijk gezegd ook leuker) is om mensen in hokjes te duwen. Of dat terecht is, is een tweede.
Maar zelfs als ik mensen in hokjes zou moeten duwen, dan valt mij dat niet mee. Altijd is er wel een uitzondering die ik niet binnen mijn kader van het te benoemen obvject kan plaatsen. In dit opzicht zou ik het zelf ook niet voor elkaar spelen om een ‘bepaalde groep’ te typeren, alhoewel ik het altijd wel wil proberen. Niks zo leuk als ‘PVV’ers typeren’. Daarbij hoef je namelijk geen fatsoensnormen in acht te nemen, want dat doet de PVV ook niet ten opzichte van jou of mij.