In het jaar 2000 bezocht de Palestijn Edward Said, hoogleraar in de Engelse taal en vergelijkende literatuurwetenschap aan de New Yorkse Columbia universiteit, met zijn familie Zuid-Libanon De Israelische bezetting daar, die 15 jaar had geduurd, was net beëindigd. Mensen vergaapten zich aan het grenshek dat Israel op deze plaats de cynisch klinkende naam ”Het Goede Hek” had gegegeven en het Israelische wachthuisje ernaast dat nu leeg stond. Ze wierpen symbolisch stenen naar de ex-bezetter – lekker puh. Ook Said. In een jolige bui deed hij een wedstrijdje met zijn zoon wie het verst kon gooien. Allebei wierpen ze een keitje richting de Israelische grens en het wachthuisje dat te ver weg stond om het te kunnen raken.
Een fotograaf van AFP nam zonder dat Said het zag een foto. En violà, het volgende dat gebeurde was dat de wereldberoemde schrijver ineens de wereld over ging als terrorist! Overal klonk kritiek en werden vragen gesteld: ”Was Said een antisemiet?” Kranteartikelen behandelden zijn ”misstap”. Een lezing die hij in Wenen zou geven in het voormalige woonhuis van Sigmund Freud werd wegens zijn vermeende antisemitisme afgezegd. Zelfs in necrologieën van de schrijver van het nog altijd baanbrekende boek ”Orientalism” kwam het keitje nog weer langs.
Dit is de manier waarop Hasbara werkt. Betere illustraties van het werkelijk peilloze gebrek aan inzicht en intelligentie van de mensen die zich tot dit soort interpretaties lenen, zijn nauwelijks te geven. Er zijn nog andere uitingen geweest van hasbara (Hebreeuws voor ”verklaring” of ”uitleg”, maar in de praktijk te vertalen met ”propaganda”). Er is het beruchte verhaal van het 12-jarige jongetje Mohammed Durra die in 2000 in Gaza (waar toen nog nederzettingen waren) werd gedood in kruisvuur van Israeli’s en Palestijnen. Omdat hij een symbool werd voor de crue manier waarop Israel de tweede intifada te lijf ging, spendeerden Israel en supporters miljoenen om te bewijzen dat Mohammed niet door Israelische maar door Palestijnse kogels werd gedood of eigenlijk gewoon nog leefde. Er was ook de moord op de 16- en 17-jarige jongens Mohammed Abu Thaher en Nadim Nuwara in 2014, waarvoor intussen een soldaat (natuurlijk niet al te zwaar) is veroordeeld. Maar ook in dat geval werd – onder meer door de vroegere Israelische ambassadeur in de VS, Michael Oren – aanvankelijk volgehouden dat ze waarschijnlijk nog leefden, omdat ze na door kogels te zijn getroffen ”de verkeerde kant op vielen”. Heftige voorbeelden, dit, maar werkend op dezelfde debiele manier
In het Nieuw Israelietisch Weekblad (NIW) van deze week draagt de tot het jodendom bekeerde, ex-medewerker van het CIDI Hidde van Koningsveld, die tegenwoordig niet Hidde maar Akiva wil worden genoemd, ook wat hasbara-steentjes bij. Uiteraard tegen Sigrid Kaag, want zij is op dit moment de kop van Jut van de PVV en van rechts en joods Nederland. Hidde/Akiva die intussen aliyah heeft gemaakt en in het (zijn?) historische joodse vaderland woont in een nederzetting op gestolen Palestijnse grond, slaat Kaag om de oren op een andere beproefde hasbara-manier: die van guilt by association. ‘Jantje kent Pietje. Jantje is slecht, dus Pietje deugt evenmin’. Kaag heeft geld gegeven aan de United Agricultural Work Committees op de Westoever. Een ex-employé (of employés) van die UAWC zou betrokken zijn geweest bij een bomontploffing op de Westoever waarbij een meisje van 17 omkwam. Die employé(s) zou(den) zijn gelieerd aan het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), want dat zegt de Israelische geheime dienst Shin Bet (en dan is dat waar ook al is er geen bewijs). Vervolgens is ook de hele UAWC gelieerd aan de PFLP. Kaag wist dat allemaal allang, want het stond al twee jaar geleden in een brief van een Britse pro-Israelische organisatie. Kaag financiert dus terroristen, expres, wel te verstaan
Je roept wat, je hoeft het niks te bewijzen, want als je het maar vaak genoeg herhaalt is het waar. Het is de gebruikelijke hasbara-aanpak van het CIDI. Het was ook de aanpak van Hitlers minister Joseph Goebbels en het is nog steeds de werkwijze van Van Koningsveld, die als bewoner van andermans grond nu ook oorlogsmisdadiger is. Akiva/Hidde geeft trouwens nóg een Hasbara nummertje weg in zijn stukje. Hij schuift mij in de schoenen. dat ik in 2011 ”traangas wilde spuiten in de LJG (=Liberaal Joodse Gemeente) Amsterdam”. In 2011 was er een optreden van een orkestje van het Israelische leger, dat in 2009 een kleine 1.500 mensen had gedood bij een van zijn invasies in Gaza. Ik meldde toen op mijn blog dat er protesten waren er dat er ook bij de LJG zou worden gedemonstreerd. Ikzelf, schreef ik toen, ben niet zo van dit soort acties (‘er is niets op tegen om ze te laten spelen, zolang er tijdens hun optreden maar voldoende traangas in het publiek wordt geschoten voor de juiste couleur locale’, probeerde ik nog grappig te doen), maar toen werd ik er dus van meerdere kanten op gewezen dat dezelfde band ook optreedt bij mijn eigen Liberaal Joodse Gemeente en wel op 17 februari. Dus: deksels en pollepels in de aanslag ….
Volgens mij moet je toch behoorlijk debiel zijn om hierin te lezen dat ik opriep traangas te gaan spuiten. Maar Akiva/Hidde, die een erg grote mond heeft maar een schriel bang ventje is, is vermoedelijk ook niet al te intelligent. Al moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat de voorzitter van de LJG van die tijd, ene Ron van der Wieken, er zelfs in had gelezen dat ik had gedreigd ”een granaat te zullen gooien”. Ook hij was niet al te uitgeslapen.
- Ook op Abu Pessoptimists weblog
- Uitgeliche afbeelding: By Picture taken by Justin McIntosh, – Own work – Original image Image:Palestine occupation83.jpg, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1156719
