Willem Bosch en Sarah Sluimer zijn via twitter bedreigd en voelden zich genoodzaakt hun accounts te sluiten. Je als gezin niet veilig voelen omdat een stel nazi’s je bloed wel kan drinken. Want zijn pen is te scherp. Zijn humor bijt als een drup zoutzuur dat op het topje van van je alt-rechtse eikel is gevallen.
Was je nazipenis in volle erectie en gereed om het racistische festijn in Charlottesville met een orgasme af te sluiten, was je klaar om verder te spuiten dan ooit te voren… Daar heb je die vermaledijde Willem Bosch met zijn bijtende humor, je erectie weg, je orgasme verder weg dan ooit, je feestje verstoord. Op slag impotent.
En je besluit om hem en zijn gezin met je hersenloze pik om hun oren te slaan. Ze te bedreigen, hun adres en telefoonnummer te publiceren. Je besluit dat het gezin kapot moet omdat ze je nazi-orgie verstoren.
Bedreigd worden via twitter, het is meer mensen overkomen. Om hun mening. Om hun humor. Om hun intellect. Omdat ze zaken zó scherp kunnen stellen met een simpele tweet. Dat je als weldenkend persoon denkt: “Já!, precies, ik wou dat ik het zo zou kunnen verwoorden!”
Jaloersmakende, scherpe, intelligente tweets waar de nazi-twitteraar geen raad mee weet, het antwoord schuldig op moet blijven en voelt hoe hij in 140 tekens of minder compleet voor lul wordt gezet. Impotent wordt gemaakt. Vernederd wordt.
Dus gaat de hersenloze nazi haten, machteloos met geweld dreigen, poogt hij hem en zijn gezin kapot te maken. Want de pen lieve mensen, de pen is in handen van mensen als Willem Bosch scherper dan welk zwaard ook en dient met alle middelen die de nazi voorhanden heeft, bestreden te worden.
Willem Bosch is van Twitter geïntimideerd door dreigementen en doxxing: pic.twitter.com/ZMfacaWbWL
— Noor Labansdochter (@FloripasDeLaban) August 13, 2017
Ik wens Willem en Sarah vanuit het veilige Canada heel veel sterkte toe.
