Oorlog, vluchtelingen, grensbewaking, asielbeleid.
Asielbeleid? Het gaat niet om asielbeleid, het gaat om winst.
Als een land vernietigd wordt door bommen, onschuldigen kapot geschoten worden door drones of verpletterd door armoede, dan heeft dat niets te maken met fundamentalisme, terreurdreiging, zogenaamde vredesmissies of mislukte oogsten. Geen fataliteiten, noodlot of rampspoed.
Het heeft te maken met winst. Dikke winst.
Uitpuilende portemonnees na wapenhandel en geroofde grondstoffen.
Want een door oorlog uitgemergeld land dat op de knieën gedwongen is, heeft nou eenmaal minder te zeggen aan de onderhandelingstafel met westerse multinationals.
Het gaat niet om oorlog, het gaat om winst.
Als duizenden vluchtelingen per jaar de dood vinden aan de buitengrenzen van Fort Europa, dan heeft dat niets te maken met gammele bootjes, mensensmokkelaars of muren met scheermesdraad. Het heeft zelfs weinig te maken met de wanhoop van de vluchteling en de waanzin van de grenswacht die diezelfde vluchteling doodschopt.
Het heeft te maken met winst.
Winst voor grensbewaker Frontex, winst voor de high-tech security sector, als ze gezamenlijk de jaarlijkse 118 miljoen euro taart verdelen.
Gulzig en onverzadigbaar als ze zijn, zullen ze bij ieder aangespoeld kinderlijkje handenwringed roepen om méér budget, méér boten, méér drones, meer infraroodcamera’s.
Het gaat niet om asielbeleid, het gaat om winst
