Nationalisme is een wijd verspreid sentiment in de VS. Ik heb de afgelopen weken veel door Michigan gereisd, en het wémelt er werkelijk van de Amerikaanse vlaggen, echt één op de vier huizen en heel veel bedrijfsgebouwen hebben er een uithangen. Af en toe wappert daar dan nog een Trumpvlag naast en een enkele keer zelfs een vlag met “Let’s Go Brandon” (een rare code voor “Fuck Joe Biden”, die eens bij een sportwedstrijd ontstaan is) erop.
De weliswaar knettergekke Marjorie “Jewish Space Lasers” Taylor Greene heeft dan ook niet geheel ongelijk als ze zegt dat haar zogenaamde Christelijk Nationalisme door veel Amerikanen gesteund wordt:
“We need to be the party of nationalism and I’m a Christian, and I say it proudly, we should be Christian nationalists,” she said in an interview with the conservative Next News Network while attending the Turning Point USA Student Action Summit in Florida.
Greene has made similar comments before, saying of Christian nationalism on a podcast last week: “I think that’s an identity that we need to embrace, because those are the policies that serve every single American, no matter how they vote.” (Huffington Post)
In combinatie met het soort christelijke dogmatisme waar Greene en de misschien nog stompzinnigere Lauren Boebert voor staan (“Rep. Lauren Boebert (R-Colo.), another conservative firebrand, advocated for abolishing that clause [die waarin staat en kerk gescheiden worden; red] last month, saying “the church is supposed to direct the government” and that she’s “tired of this separation of church and state junk.”) kom je al gauw uit op een levensgevaarlijke, religieus-autocratische mix.
Maar een substantieel deel van de Republikeinse aanhang wil dat dus echt. En dat soort denkbeelden hoeft geen absolute meerderheid te hebben om de zaak om te doen slaan. Als er een bepaalde kritische massa wordt bereikt kan dat wel degelijk de doorslag geven, zoals het dat – ja het is een uitgekauwde vergelijking, maar het is wèl zo – in de jaren dertig in Duitsland deed, waar de NSDAP ook geen meerderheid had. En zeker in een instabiel politiek systeem als dat van de Verenigde Staten, waar marginale verschuivingen in stemmen ofwel de ene dan wel de andere partij zomaar de absolute meerderheid kunnen geven is dat ook mogelijk. Nu al regeert de Republikeinse Partij in feite gewoon over de wil van de meerderheid van Amerikanen heen via het door de smerige trucs van Mitch McConnell oneerlijk samengestelde Supreme Court. En de Democraten onder Biden willen het maar netjes en beleefd blijven spelen tegen deze machtswellustelingen, in plaats van hun plannen te saboteren door bijvoorbeeld het Supreme Court uit te breiden met vier leden. Het lijkt alsof ze niet beseffen in welk gevaar ze verkeren.
Dus ook al zou men van Trump af weten te raken – als Merrick Garland bijvoorbeeld dan toch nog vóór 2024 tot actie zou durven over te gaan – dit gedachtengoed is de echte kern, en ook het echte gevaar van de Republikeinse Partij geworden. Dat is iets waar Trump eigenlijk ook nooit bij gepast heeft, met bijvoorbeeld zijn voortdurende schuinsmarcheerderij tijdens zijn drie huwelijken. Ook hij heeft zich nooit bijzonder religieus getoond. Verder kun je je nog afvragen hoe nationalistisch hij is, met zijn Russische verwikkelingen. Trump is een aberratie die gedoogd moe(s)t worden door de Repubikeinen omdat hun kiezers zich massaal achter hem opstelden, maar aanvankelijk moesten er veel niets van hem hebben.
Trump heeft dan ook helemaal geen ideologie, zijn politieke carrière is slechts een vehikel voor zijn ego en bestendiging dan wel vergroting van zijn (vermeende) kapitaal geweest. Maar dat Christelijk Nationalisme is wel degelijk een (weliswaar simplistische) ideologie die heel goed past bij een substantieel deel van de Republikeinse aanhang, en zou inderdaad wel eens de nieuwe vlag kunnen worden waar de Republikeinse Partij zich achter kan verenigen.
(Foto: By United States Congress – https://twitter.com/RepMTG, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=98386260)
