Hennis, beter doe je aan tennis

Özturk noemde de bombardementen op het IS wapendepot, waar vierenzeventig doden bij vielen, moorddadig. Hij noemde de straaljagerpiloten moordenaars. Nu is er aangifte tegen hem gedaan, want zoiets kan je natuurlijk niet zeggen. Toen ik het hoorde, zette ik vanwege de gebruikelijke ergernis de radio weer uit.

Als ik zeventig mensen dood maak, ben ik dan een moordenaar? Ja hè… Zijn konijnen zoogdieren? Leggen kippen eieren? Vallen er in oorlogen burgerslachtoffers?Vliegen straaljagers geladen met bommen over steden om kopjes thee uit te delen?

Dit is gewoon een semantische kwestie. Even los wat van je deze actie op dit wapendepot vindt. Of je het nou de mooiste actie ooit vindt of een schande, de piloot heeft gemoord en is een moordenaar. Drie plus drie is zes. Want dat is ook meestal wat soldaten, piloten en tankbestuurders doen. Moorden. Dat gebeurt weleens, in een oorlog. Een oorlog is zeg maar geen pacifistische manifestatie. Als je geen bloed aan je handjes wilt moet je misschien geen oorlog voeren. Slechts een suggestie. Ik hoop dat deze suggestie niet strafbaar is in dit gave land.

Feiten mogen niet genoemd worden in deze hypocriete, perverse samenleving. Wat er ‘samen’ aan deze leving is snap ik nog steeds niet, btw.

Ik hoorde een of andere simpele mevrouw op de radio met een lijzig stemmetje zeggen dat Özturks uitspraak ‘smakeloos’ is. Dus zeventig mensen opblazen is niet smakeloos, maar zeggen dat mensen opblazen moord is, is wél smakeloos. Is het vandaag omgekeerde-wereld-dag?

Ze hadden ook met ‘boots on the ground’ het depot kunnen ontmantelen. Maar laten we het toch maar veilig doen, voor ons dan. Laten we toch maar vanuit de lucht een hele wijk plat gooien. Dan lopen wij minder risico. Wij zitten immers hoog in de lucht.

En dan er lekker over liegen hè, Hennis? Die kamer, waar alles altijd zo stipt loopt, alles op tijd, via allerlei procedures, strikte discipline en informatieoverdracht. Het wordt allemaal van ‘de burger’ verlangd. Politici zelf hoeven zich daar zelf alleen niet aan te houden natuurlijk. Regels zijn er voor de onderdanen, niet voor de landheren, politici en ministers.

Dit glipte er dan toch toevallig even tussendoor hè, Hennis. Zeventig vrouwen, kinderen, bejaarden aan stukken gereten in je vredesmissie? Dat, uhmmm, bleef toch even onder de radar. Laten we het hebben over zebrapaden en kleurplaatwedstrijden etc. Toch, Hennis? Hennis maakt zich zorgen over de situatie in Irak en ‘de hele wereld’ toch, Hennis? Voornamelijk ook ‘de economie’ is van belang, toch, Hennis… Jij humanist. Jij wereldverbeteraar.