De oikiofobie, of wat dan ook. Dit woord bestond niet eens, maar heeft hij zelf bedacht.
Het bestond niet, omdat er niet ‘een eigenen’ is. Iedereen met een intelligentie boven die van een rolluik kan begrijpen waarom dit geen woord is.
Er is geen eigenen, beste Latijnmeneer. Er zijn zeventien miljoen mensen, met allemaal hun eigen ‘eigenen’. Allemaal compleet diverse mensen, met compleet diverse belangen, percepties en richtlijnen. Jouw eigenen is in constante beweging, de wereld om je heen is constant aan het veranderen, zich aan het vernieuwen. Het eigenen is iedere dag alweer het verleden.
Ik kan niet bang zijn voor iets wat er niet is. Ik kan niet het eigenen naleven, als ik niet weet wat het eigenen is. Wat moet ik doen dan? In een weiland zitten, naast mijn fiets, met een joint, terwijl ik een koe aan het melken ben en mij tolerant uitlaat over homoseksualiteit. Ben ik dan eigenwaardig ?
Dit alles is een uiterst irritante essentialistische drogredenering van een omhooggevallen, pas ontgroende corpsbal.
Deze meneer komt uit Heemstede. Ben je ooit in Heemstede geweest? Deze plek is ongeveer een soort zwart gat van beschetenheid. Al de levensenergie wordt hier uit je gezogen en verdwijnt in een soort moeras van kleinburgerlijke wanhoop, of iets dergelijks.
Ja Baudet, ik heb je irritant gevonden, je hebt mij op mijn zenuwen gewerkt, nu ga ik mij tegen jou verzetten en ik doe dit heel netjes, verbaal, in dit tekstje bijvoorbeeld. Van mij zal je geen taarten ontvangen, dat zou teveel moeite zijn. We gaan geen taarten hieraan vuil maken.
