Vandaag achtenveertig jaar geleden pleegden kolonels een staatsgreep in Griekenland. De staatsgreep werd al gauw “nationale revolutie” gedoopt en “Operatie Phoenix” – Griekenland herrees en werd herboren dankzij de militaire staatsgreep. Die van harte gesteund werd door die beproefde steunpilaar van de Democratie, de NAVO. En uiteraard de CIA – Clinton heeft zijn excuses aangeboden vanwege die steun. Hoe kort is het geheugen van de nieuwsconsument van gelijkgeschakelde media.
Plotseling kwamen de verhalen over “de luie Grieken” die al op hun vijftigste met pensioen gaan en intussen hun handje ophouden bij de hardwerkende Nederlandse belastingbetaler die dan ook recht meent te hebben op een gratis maaltijd in het Griekse restaurant. Zo meende Dijsselbloem, formeel zo’n beetje partijgenoot van de Griekse minister Varoufakis, deze de les te lezen dat het Griekse volk moet boeten voor de leningen die Griekse banken hebben gekregen tot 2008, toen het financiële stelsel klapte.
“Zijn de Grieken gek geworden?” Ze kiezen zomaar voor een partij die de kapitalistische democratie in stand wil houden in plaats van de dictaten te accepteren van het “geglobaliseerde” kapitaal. Een stem uit een gelijkgeschakeld blad:
De (bijna) drie maanden die zijn verstreken sinds de verkiezingsoverwinning van de Griekse Syriza-partij van Alexis Tsipras zijn, vanuit Europees perspectief, gedrenkt geweest in een sfeer van irritaties, ongeduld, rancune, verwijten, genante situaties en soms regelrechte wanhoop.
Eind vorige week deed de Duitse minister Schäuble van financiën weer aardig zijn best om deze stemming in stand te houden. Op een bijeenkomst in New York zei hij dat niemand een akkoord over een noodlening aan Athene verwacht tijdens de eurogroep in Riga, terwijl daar wel lange tijd op is gehoopt. Hij stelde bovendien bitter vast dat de nieuwe Syriza-regering al het economische opbouwwerk van de vorige Griekse regeringen heeft ‘vernietigd’.
De onderhandelingen over de hervormingslijst die Athene aan de eurogroep moet voorleggen, verlopen al wekenlang uiterst stroperig.
Bron.
“Hervormingen” – dan weet je het al. Het zal niet betekenen dat de scheepsmagnaten, die van de putschistische kolonels speciaal wettelijk vastgelegde vrijstelling van belastingen toegekend kregen, plotseling moeten gaan betalen. Degenen die moeten bloeden om de banken “overeind te houden” zijn wat de xenofobieminnende politici noordelijker in Europa de “hardwerkende families” noemen, waarvan het werken in Griekenland zeer in twijfel wordt getrokken – en inderdaad, het “hervormingsbeleid” heeft er het hoogste werkloosheidscijfer van Europa opgeleverd: bijna een vervijfvoudiging sinds 2008. Zo’n zestig procent van de mensen jonger dan 25. (Spanje zit er wat cijfers betreft pal achter, gevolgd door Kroatië en Italië.)
De keuze is: of Brussel, als agent van het kapitaal, laat Griekenland grootmoedig de democratisch gelegitimeerde eigen “hervormingen” – die in het D66-denken “conservatief” heten – uitvoeren. Of het doet dit niet, laat Syriza op de klippen lopen en laat de Gouden Dageraad, de partij van 21 april 1967, al dan niet via verkiezingen (die dan de laatste zullen zijn) aan de macht komen.
Meer smaken zijn er niet.
Het is erop of eronder. Niet alleen in Griekenland overigens, maar dat zult u uit de gelijkgeschakelde media nooit vernemen.
