Henk Nijboer heeft een goed verhaal over de bankenlobby. Het gaat over de leverage ratio. Dat moeilijke begrip heeft betrekking op de verhouding van eigen kapitaal versus vreemd kapitaal. De bankenlobby heeft ervoor gezorgd dat er in Basel III (een afspraak over internationale bankregels) allerlei uitzonderingen mogelijk zijn op de al lage eis van een kapitaalbuffer van 3 procent.
Slecht gekapitaliseerde banken werden lange tijd aan het infuus gehouden van de staat. De keuze is dus tussen pappen en nathouden of doorpakken; tussen het belang van aandeelhouders en bankiers en het belang van de samenleving.
(PvdA.nl)
Waar het uiteindelijk om draait is de risicoafwenteling. Als er iets fout gaat bij kredietverstrekking, wie gaat betalen: de banken en hun investeerders of de belastingbetaler?
Sjaak.
Ik zal het kort houden.
Dit is een lood om oud ijzer vraagstuk.
De banken zijn terminaal ziek.
Dit is inherent aan het systeem.
De burger beschermen kan maar op 1 manier : bankensplitsing.
Wat ik vernomen heb is dat men zal voortaan streven naar minimaal 10% buffer! doch zeggen specialisten dat er geen transparantie is in het doen en handelen van de banken waardoor het onduidelijk is of wat op papier aangeleverd wordt met de realiteit daadwerkelijk overeenkomt.
D’r blijft een zeer schimmige spel waarbij de banken zeker zijn dat ze alle huidige politici in de palm van hun hand hebben en bij schade zouden ze weer injecties belastinggeld binnen krijgen als “laatste” redding middel.
“To big to fail, to powerfull to jail”. (In Europa)
“Too big to fail, too powerfull to jail”
Dit wil simpelweg zeggen dat deze luitjes boven elke wet verheffen zijn.