Afrikaan zoekt geluk
Er wonen Eritreërs in mijn stad, gevlucht voor ellende en/of wapengekletter. En het maakt mij niet uit, dat zij hier wonen. Ik ben niet een van die vele rechtse ‘helden’ die tekeer gaan over ‘de gelukszoekers’. Nee. Wij zijn beide aardbewoners, de gevluchte mensen en de burgers van Nederland. Apen van de planeet Aarde. Primaten van de aarde, meer zijn wij niet. Zoogdieren, in de kosmos.
Als Rutte vindt dat ik een Nederlander ben en jij een Afrikaan, dan is dat compleet irrelevant. Rutte kan vinden dat ik geen bril mag dragen en dat ik mijn cd’s van Kiss moet verkopen en dat prei lekkerder is dan broccoli en weet ik veel wat. Erkennen wij deze dwaas?
Deze dwazen van de staat, ambtenaren, de grootste dwazen die ik ooit heb ontmoet in mijn leven. Nul respect voor deze verwende, door ons allen bekostigde cokesnuivende pennenlikkers. Verlaag jij je tot hun dwaasheid en hun dwingelandij? Ambtenaren leven zelf van afgetroggeld belastinggeld, maar gaan die Afrikaan vertellen, dat hij/zij zich niet mag verplaatsen over de planeet Aarde. De Aarde, die nooit gekocht is, die niet van iemand kàn zijn, die er altijd al was. Waar is je aankoopbewijs, waar is je bonnetje? Hoezo is dat land van jou? Bewijs het, of dwing het af.
Zet er dan een muur omheen, maar dat doet rechts ook niet en dan wel zeuren over vluchtelingen. Zeur je over vluchtelingen, zet dan een of andere megamuur neer. Doet men dat niet, dan moet men niet over vluchtelingen zeuren. Het argument is dan, als ik spreek over de mensen van We Are Here ( de kraakgroep): sommige zaken zijn nou eenmaal zoals we zijn en we moeten ons daaraan aanpassen. Aanpassing zonder wat voor reden dan ook slaat helemaal nergen op. Mensen passen zich de hele tijd aan. Alles is een en al aanpassing, om die juiste burger te zijn. Nee, zo zijn we toch niet getrouwd. Irrationele, ongefundeerde aanpassing? Anarchisme handelt vanuit de rede, vanuit wat doordacht is, niet vanuit wat nou eenmaal zo is. Dat het nou eenmaal niet mag, is geen argument. We Are Here mag nou eenmaal niet in een gebouw leven? Argumentatie wil ik hebben, ik kan niets met ‘het is nou eenmaal zo’.
Geen mens is illegaal. Je bent pas illegaal, als jij jezelf als zodanig beschouwt. Je mag ergens niet gaan, maar wat niet mag, kan nog steeds. Er mag zoveel niet. Wij zijn geboren om stout te zijn. Stout is de kern van het leven, is wat ons onderscheidt van een achterlijke zwerm termieten. Dat wij een vonkje van eigenheid en stoutmoedigheid in onze donders hebben, maakt dat wij niet totaal aan de goden overgeleverd zijn. Want wil je overleven in deze gevaarlijk wereld, dan zal je een beetje stout moeten zijn op zijn tijd.
Een man met een droom
Naast het spoor is er een strook niemandsland. Ik wil daar een huis bouwen, een geheim huis. Want ik wil dat, en als het niet mag dan wil ik het nog steeds. En als ik iets wil dan doe ik het. Zo simpel is dat. Maar doe jij dan ook inhumane dingen? Nee, want ik wil geen inhumane dingen doen. En dat huis zal verborgen zijn onder bladeren, maar wel uiterst comfortabel. Beter dan de huisjesmelkerskrotten waar wij onze toevlucht toe nemen en waar de gemeente en de bazen ons verwaarlozen en minachten. En ik zal daar wonen en ik zal geen huur betalen, zodat het geld dat ik verdien niet in de zakken van een of andere quasi-criminele pandjeskoning terecht komt. Want ik geef alleen geld aan mensen die ik geld toeken. Ik betaal geen geld aan hen die mijn geld niet waard zijn. Ik zou je nog geen cent toekennen, tenzij ik jouw arbeid erken. Een voorbeeld van erkenning: als jij voor mij op het strand kokosnoten openhakt om uit te drinken, en die dan verkoopt dan betaal ik jou wel (zoiets heb ik écht een keer meegemaakt). Want ik respecteer jou en ik respecteer je werk en ik betaal er een gul bedrag voor. Zo zijn we dus wèl getrouwd. Je moet alleen betalen, als jij de aanbieder respecteert. Is de aanbieder zèlf niet een respectvol persoon, dan moet je hem/haar niet betalen, uiteraard. Haartjes gaan nu recht overeind staan, maar dit is hoe ik er ècht over denk.
Uitzetten
Er zijn zelfs mensen, die al tien jaar in Nederland wonen en dan ineens met hun hele gezin ‘naar huis’ moeten gaan. Naar een onveilige plek waar zij nog nooit geweest zijn. Dus niet bepaald hun ’thuis’, of ‘naar huis’. Stel je voor, je woont al tien jaar in een land, je kinderen waren daar geboren en ineens hebben de staatsaanbidders bedacht dat je weg moet? Wat zou je dan doen, wat zou ik dan doen? Ik zou onderduiken en mij omringen met gevaarlijke waakhonden. Ik zou het huis waar ik onderduik barricaderen en van binnen vol planten met boobytraps. Wilt men mij kwaad doen, probeer dat dan, kom mij dan halen en ga voelen wat je daarvoor over moet hebben. Zelfverdediging, lijfbehoud. Materialistischer en primairder gaat het niet worden.
Naties zijn niet meer van deze tijd. Generatie internet leeft kosmopolitisch. Men praat met Amerikanen en Chinezen via het net. En mijn generatie doet zoveel met het net. Wij zijn (vaak) verslaafd aan internet. Dat is méér onze realiteit dan negentiende-eeuwse opvattingen over ‘de staat’. Ga weg met je staat, dat hoort thuis in het museum, naast het buskruit en het veenmeisje. Ga mensen dus ook niet ‘illegaal’ verklaren als niemand daar van gediend van is en als je het niet ècht kan onderbouwen. Gestoeld op de rede, niet gestoeld op de nationalistische onderbuik, niet gebaseerd op gevoelens.
Ongelijk
Door het kolonialisme en later het mondiale kapitalisme is er een ongelijkheid ontstaan tussen Afrika en het Westen. Deze ongelijkheid leidt ertoe dat Afrikanen in deze tijd vluchten naar het Westen. Want dat gebeurt natuurlijk. Koloniseer een continent, sluit hun markten uit, sponsor hun dictators en ze vluchten gewoon naar het Westen toe. Dat is wat mensen dan doen. Daar komt de klimaatproblematiek ook nog bij. Natuurrampen, uitdroging van de gewassen en hele Afrikaanse volksstammen trekken naar Europa toe. Wat zou jij doen? Op een houtje bijten? Dit is dus de uitwas van eeuwenlang kolonialisme en neokolonialisme, wanbeleid. En dat heeft niets met ‘wit schuldgevoel’ te maken, wat ik hier schrijf, maar met gortdroge realiteit.
Het Westen heeft een grote vinger in de pap wat betreft chaos is Afrika. Rechts schuift het graag af op racistische theorie. Afrika heeft problemen want ‘ze’ zijn dom. De standaard nazistische beeldvorming en rechtvaardiging van kolonialisme. Wij buiten Afrika uit en blijkbaar zijn ze dus dom, want ze zijn geplunderd. Ik sla jou op je neus, breek je neus, waarop ik zeg: jouw neus brak, want het heeft een erg zwak botje. Dat is een groot probleem, waarom heb jij zo’n zwak botje?
Europa is groot, in theorie is er plek voor vele, vele,vele migranten. Ieder wereldburger zou in theorie in de gemeente Utrecht passen. Kortom, een paar Afrikanen kunnen praktisch gezien makkelijk in Nederland vertoeven. Migratie is van alle tijden. Europese volken zijn zelf van de ene naar de andere plek gemigreerd. De USA, waar iedereen klaarblijkelijk zo tegenop kijkt, bestaat uit migranten. Mensen vluchten, maar ze migreren ook. Migreren is altijd vluchten, vluchten is altijd migreren, los van wat je ‘zoekt’. Of je nou geluk, of minder ellende, of helemaal niets zoekt. Als je kijkt naar Zuid Frankrijk, Oekraïne, Rusland, hele vlaktes staan er gewoon leeg. Halve toendras, in Rusland. Onaangebroken stukken land.
Ik heb een paar taarten in de koelkast staan, die ik niet op eet en ik laat de deur open staan. Buiten heeft men honger. Men heeft een stuk vastgoed, stukken land, waar men niets mee doet. Buiten heeft men ruimte nodig, om opnieuw te beginnen. Wat gebeurt er dan?
Last?
Voor mij is de slagzin: heb ik persoonlijk geen last van vluchtelingen, dan zijn ze welkom. Heb ik geen last van je als je naast mij woont, dan is het goed. Of je nou ‘gelukzoeker’, groenteboer, junk, ADO hooligan, hockeyspeler of piraat bent. Als je mij met rust laat, laat ik jou met rust. Aangezien vluchtelingen mij met rust lieten in mijn wijk, zijn ze welkom. Mijn Hollandse buurman bezorgde overlast, de VVD-huisjeszuiger kwam zijn beloftes niet na. Die mensen zou ik liever zien vertrekken. Met die mensen heb ik een conflict. Met een of andere vluchteling heb ik géén conflict.
Als je mij, mijn bestaansminimum, mijn bestaansrecht en mijn inkomsten niet tot last bent, ben je welkom. Of je nou vluchtte of niet, dat is irrelevant. Tot nu toe zie ik dus totaal geen probleem met vluchtelingen. Ze fietsen wat in de stad, krijgen onderdak van de gemeente. Ik lig er niet wakker van. Nee, laten wij ons eens op de èchte vijand richten. Het VVD-geboefte, de Bilderbergautocraten en onze ‘eigen’ corrupte gemeenteraadsleden die de woningmarkt sowieso ontoegankelijk maken. Of je nou geluk zoekt of niet.
Zij wel, wij niet
Maar de vluchtelingen krijgen huizen en wij niet. Dit zegt men weleens. De gemeente verschaft behuizing aan nieuwkomers, direct, terwijl de autochtone bevolking op de wachtlijst blijft staan. Maar dan ga je er dus vanuit dat de gemeente er voor jou is en niet voor immigranten. Het punt is: de staat is er niet voor jou en de als je dat wel denkt, dan ben je naïef. Er is enorme woningnood. Als de staat in jouw belang handelde en niet in het belang van de vastgoedmafia, dan had jij ook een huisje kunnen bewonen. Dat men nu vluchtelingen huizen geeft gebeurt alleen maar om mogelijke onrust te temperen. De gemeente weet dat jij niet in opstand komt, dat jij desnoods bij je ouders gaat wonen. Maar vluchtelingen die ècht niets hebben, zullen dus onderdak moeten krijgen. Daarnaast, als jij vindt dat de gemeente iets moet doen aan de woningnood dan heb je daarin gelijk, maar dat staat los van wat vluchtelingen wel of niet krijgen, van wie dan ook. Bedrijfspanden staan leeg, halve wijken verloederen. Dit zou makkelijk verhuurd en/of gebruikt kunnen worden, door/voor zowel die allochtoon, als die autochtoon, gelukzoeker etc. Als er markten waren zònder het privé-bezit van vastgoed, wat makkelijk zou kunnen, dan zou iedereen een plekje kunnen hebben. Zowel de immigrant, als de inheemse bevolking en alles ertussenin.
Zij wel, wij niet. Het ligt helemaal in jullie eigen macht. Als je kwaad bent over wat de gemeente niet doet en hoe er geen huizen voor je zijn, dat er leegstand is en weet ik niet wat, ga dan kraken. Heb dan de ballen om je leefruimte op te eisen. Men is kwaad dat de dames heren van ‘Wij Zijn Hier’ kraken. Waarom zij wel en wij niet? Omdat jullie te laf zijn, te bedeesd, te calvinistisch, daar kunnen die Afrikanen niets aan doen. En wat moeten ze dan doen? In de regen slapen, terwijl het vastgoed gewoon staat te verpieteren, klaar om aangesneden te worden? Wat zou jij in die situatie doen? Braaf kou vatten, zodat Ymere niet een miljardje misloopt? Wat is belangrijker? Jouw directe persoonlijke minimumwelzijn, of het zeventigste miljard van vastgoedmensen, die je niet kent?
Rechts schuift de woningbouwproblematiek af op vluchtelingen, immigranten etc. etc. De woningnood is een uitwas van het kapitalisme en haar speculatie met vastgoed. Dit neerleggen bij immigranten is wind in de zeilen van zowel de gemeente als hun criminele vastgoedvrienden. Dit is beleid, dit is wat jij wilt als rechtse stemmer. Jij wilt bazen met kapitaal, kruiwagens vol geld en jij wilt een strenge klassescheiding. Jij wilt dat mensen hard doorwerken en niet klagen. Ga dan alstublieft niet over de woningnood huilen. Dit wil jij, jij wilt van de wereld een eindeloze, masculine krachtmeting maken waar de financiële elite de touwtjes in handen heeft. Immigranten kunnen er niets aan doen dat jij je liet verleiden door de simplistische VVD-propaganda.
De rechts-libertarische uitkomst
Libertariërs zeggen: land is van een particulier. Deze particulier bepaalt of er vluchtelingen op zijn/haar land komen of niet. De linkse landeigenaar laat de vluchteling toe, de rechtse landeigenaar zet hekken om zijn/haar land. Als dit de realiteit zou zijn, zou het in principe een oplossing zijn. Genoeg land in collectief bezit zou opengesteld worden voor ‘gelukzoekers’. En waar men niet mag komen zou men niet kunnen komen, want de rechtse landeigenaar zou zijn/haar land met hekken omheinen. Het punt van is: dit is niet zoals de wereld is. Land is van de staat, of van extreem vermogende vastgoedeigenaren die hun land niet laten bezetten. De libertarische oplossing stelt een lappendeken van stukken land in bezit van privépersonen voor, die naar eigen keuze vluchtelingen toelaten of afstoten, zodat het een particuliere aangelegenheid zou zijn. Land is echter nooit in bezit van vele duizenden particulieren, net zoals de markt in handen is van enkele titanen en de overheid, en niet in handen van duizenden kleine particulieren. Daarnaast, het ideaalbeeld van de rechtse libertariër, met een ietwat meer sociaal gerichte opvatting van de markt, is vooralsnog een idee, niet een realiteit. Dit terwijl het vluchten een realiteit is. Dat prikkeldraad staat er en jij hebt nú een verbetering nodig, niet in een andere wereld. Dat is mijn kritiek op rechts libertarisme. Het handelt nooit in het hier en nu, het anticipeert nooit op de huidige problematiek. In een èchte vrije markt zou er voor zowel de anti-immigrant als de pro-immigrant een plek zijn, want beide verkiezen zèlf of men vluchtelingen accepteert. Deze ‘echte’ vrije markt bestaat en bestond echter niet. Dus zal de vluchteling nu grenzen van de staat en van de grootgrondbezitter schenden, in die onvrije kapitalistische markt, zoals rechts-libertariërs het benoemen.
Dit waren enkele overwegingen over het begrip illegaliteit. Misschien denk jij er anders over. Even goede vrienden, of vijanden, of wat dan ook.
