De lappendeken van staten verklaart haar burgers ‘legaal’. Ik krijg dus te horen, van volstrekt vreemde mensen, dat ik hier legaal ben. Je mag hier zijn. Dit stuk aarde, omheind met grenzen, daar mag ik zijn, omdat men mij een paspoort gegeven heeft, een soort ticket. Jij hoort hier, jij was geboren in Nederland, jij hoort in Nederland…Ok, bedankt…?
Maar stel ik ga naar Denemarken, dan krijg ik van de mensen daar te horen: Dit stuk grond, dit terrein, jij mag daar niet zijn. Het stuk grond, dat jij genomen hebt, om te leven en te overleven, daar mag jij niet zijn want wij hebben dat al geclaimd. Wij gebruiken het niet, uiteraard, maar het is wel van ons. In dat bos, op die vlakte, daar zijn wij nog nooit geweest en we gebruiken het niet, maar het is wel van ons, want dat is gewoon zo. Onze staat heeft besloten dat het haar toebehoort. Maar als je iets hebt maar het alleen niet gebruikt, niet kan beheren, niet beheert en niet overziet, wat heeft die dimensie ‘bezit’ dan nog voor een betekenis? Als ik mijn fiets, zonder slot, op Centraal zet dan wordt het ding gestolen, of ik het nou bezit of niet. Als ik zestig panden heb, die ik onbeheerd laat, in tijden van woningnood, dan worden ze gekraakt. Of jij daarbij een traantje laat of niet.
In hoeverre geef jij om andermans bevindingen? Als ik zeg, deze stoep hier is van mij, want dat is gewoon écht zo, wat zegt dat? Ik mag hier zijn, ik mag hier niet zijn, want dat zegt de staat, de overheid, Maar in hoeverre is wat die overheid zegt relevant?
Daar ga je dan altijd helemaal zelf over. In hoeverre jij aan de statements van een organisatie, groep, sekte, religie of wat dan ook waarde hecht? De radicale islam zegt : muziek is van satan, de staat zegt : jij mag hier wel/niet zijn en de dronken dakloze op de hoek van de straat ijlt over het einde der tijden. Wat jullie allemaal voor onzin uitkramen gaat zogezegd het ene oortje in en het andere oortje uit. Want jullie zijn irrelevant voor mijn leven, mijn bestaan, mijn welzijn, mijn heilige welzijn!
Luister jij naar de wollige dronkenmanspraak van ambtenaren? Dat is altijd aan jouzelf. Dat ligt geheel in jouw eigen macht. Het inconsistente gebrabbel van politici, luister jij daar naar?
Hut
Jij mag niet in die boom een boomhut bouwen, zeiden de buurtbewoners tegen ons toen we jonge heren waren. Het mag niet, want dat zeggen wij en dat mag vast ook niet van de gemeente en de wet etc. Dus dan deden we het toch maar wel, voor de zekerheid. Dan kregen wij ruzie met de buurtbewoners, veel gescheld over en weer. Maar die buurtbewoners waren totaal irrationeel in hun wens, want zij hadden helemaal geen last van ons. Die boomhut stond ver van hen vandaan, op een stuk braakliggend terrein. Toch moesten ze zo nodig onze creaties slopen. De bezorgde burgers, hutten van kinderen slopen waar ze geen last van hadden, leve de vrijheid?
Dat iemand iets vindt, verlangt, uitroept, of wat dan ook, is gewoon compleet irrelevant. Wie het ook is. Of het nou rode bevelen zijn, rechtse bevelen, of bevelen van mensen die zichzelf ‘anarchist’ noemen. Een bevel is pas een bevel, als jij het erkent. Bevelen zijn loze kreten. Je moet dit/dat? We moeten niets, zeggen we dan. En dat lijkt een grappig zinnetje, maar er zit een kern van waarheid in, het heeft een bloedserieuze ondertoon. Ik moet niets!
Staten, legaal/illegaal, bestaan bij gratie van bevelen en zij die graag gehoorzamen. De sadist en de masochist, yin en yang. De meeloper en de schreeuwlelijk, de staatsaanbidder en de politicus/partijbons/sekteleider etc. etc.
Ik kan mij voorstellen, dat ik ooit weg zou gaan. De bossen in, met spullen van de outdoor winkel en een jachtgeweer. Ik zou dan in de bomen een groot huis bouwen, van hout. Bedekt met bladeren, zodat de staatsaanbidders het niet kunnen vinden, zodat zij niet met boetes of wat voor onzin dan ook gaan aankomen. Wij ‘de anarchisten’ (wat dat ook mag zijn) zijn aristocratische zwervers en zwervende aristocraten.
Geen mens is illegaal?
Die stelling schiet snel in het verkeerde keelgat, maar deze stelling is niet zo raar: wij zijn niet illegaal. We zijn geboren op de wereld en zolang we willen overleven gebruiken we de wereld. Met of zonder die lappendeken van megalomane staten en hun inhumane leiders met de grijpgrage vingertjes. Eerst was de aarde er, toen pas was jouw ‘staats’fantasie er. En zolang wij blijven ageren tegen deze staatsfantasie, zal deze staat minder bevoegdheden over ons claimen. Ageren wij niet tegen deze ‘staat’ dan zullen wij steeds meer gemuilkorfde slaven worden.
Staten zijn negentiende-eeuwse conglomeraten van samengesmolten stukken land. Onder één vlag, die zogenaamd één volk zou binden. Maar dat is onzin. Voel ik mij zogenaamd verbonden met jou omdat jij ook in Nederland woont? Een leugen uiteraard. Ik mag jou, omdat ik jou mag. Ik haat jou, omdat ik jou haat. Of je nou Nederlander of Italiaan bent. Een staat is een arbitrair terrein, omheind met grensposten. We verstaan elkaars taal en daar houdt het mee op, we verstaan elkaars karakter bijvoorbeeld niet, ondanks dat gedeelde Neerlandschap.
Vies
Staten zijn ook vies, omdat ze allerlei zaken afdwingen. Jij bent legaal, Nayoko, hier heb jij je diploma, je paspoort, je sticker. Maar, nu moet je wel allerlei gekke dingen voor ons doen. Belasting betalen, dienstplicht uitvoeren, binnen Nederland vertoeven en wat voor onzin nog meer? Je mag hier zijn, nou dank je, maar er zijn ook allerlei dingen die je niet mag. Je mag niet ‘samenscholen’, je mag bepaalde zaken niet zeggen, je mag niet echt gaan en staan waar je wilt, je mag niet zomaar een bedrijfje opzetten. Zelfs de vrije markt, die burgers zo graag hoog houden, is verre en verre van vrij. Eén grote leugen!
Bevelen die je maar opvolgt omdat je anders weer in de problemen komt. Niet omdat je ze erkent. Maar veel mensen zien dat onderscheid niet eens meer. Ze volgen uit angst, en ontwikkelen een schrikachtige aard door hun volgzaamheid. Men volgt uit angst maar denkt te handelen vanuit instemming. Als er een of andere religieuze oorlog is op het grondgebied waar jij woont, dan moet jij natuurlijk weg. Wat moet je anders doen? Wachten tot ze je kapot schieten? Uiteraard vlucht jij ‘je land’ uit. En dan kom je in een ander ‘land’. En dan? Dan ‘mag’ je daar niet zijn, want je ‘hoort’ daar niet. Je bent bijvoorbeeld Griek en als ‘een Griek’ mag je alleen op het ‘Griekenterrein’ bivakkeren. Net zoals de ijsberen niet in het hok van de wolven mogen, in de dierentuin. Maar dit is jouw leven, niet hùn dierentuinproject. Jij bent jij en jij bent niet een pion, hun verlengstuk, een radertje in de machinerie van waanzin en vernietiging. Het is niet aan mij, om jou te vertellen, waar in de wereld jij je voeten zet. Het is ook niet aan jou, om mij te vertellen dat ik niet mag gaan en staan waar ik wil. Staat een stukje land leeg, dan ga ik daar zitten, met mijn apathische kop. Kom mij maar halen.
Overdrijven?
Maar wat overdrijf je, in Nederland heb je het toch relatief goed. Het punt is, het gaat om het gegeven dat ik geen orders en dwingelandij wil. Of ik het nou goed heb of niet goed, wat op zich al moeilijk te meten is. Heb ik het goed? Hoe meet je dat? Voel ik mij goed, ben ik gelukkig? Hoe meet je dat? Ik heb ideeën over hoe ik het wil hebben, los van of men besluit dat ik het goed heb of niet goed heb. Daarnaast, dat andere mensen in diepere ellende verkeren betekent nog niet dat wij niet blijven ageren. Dat wij stoppen met onze brutaliteit. Dat een Chinees minder dan minimumloon verdient maakt nog niet dat de mensen van de NS toch maar niet gaat staken. Je hebt alleen jezelf als uitgangspunt uiteraard, en als jij het gevoel hebt dat je brutaal moet zijn dan zal je brutaal/assertief worden. Staten leggen bevelen op, of ik nou miljardair of dakloos ben. Daar ageer ik tegen, ik ageer tegen arbitraire vrijheidsberoving, los van je inkomen, los van het BNP, los van of men gelukkig of minder gelukkig is.
DDR
Rechtse mensen hekelen en hekelden de DDR om haar grenzen en muren en ik gaf/geef ze daar niet eens ongelijk in. Als ik in de DDR woon en ik wil graag ooit manager van Coca-Cola worden, in West-Duitsland, dan zou men mij toch niet moeten kunnen tegenhouden. Sociaal gedrag, solidariteit, kortom socialisme, kàn je niet afdwingen. Het is wel belangrijk uiteraard, maar het kan gewoon niet door de strot geduwd worden. Dezelfde rechtse mensen die de DDR en het Leninisme bekritiseren zijn zèlf bezig met het ondersteunen van strenge grenzen. Trump en de mensen van rechts hekelen graag het autoritaire socialisme en het communisme, het marxisme. Men zou te streng zijn geweest, men had die nare muren niet neer moeten zetten, men had die kampen niet uit de grond moeten stampen. Maar wat willen de Trumpjes van deze wereld? Men wilt muren, kampen, heropvoeding en een sterkere controle op het net. Rechts wil hetzelfde als wat de DDR wil, maar dan minus de voordelen die deze DDR wel had, of op zijn minst in het oog hield: namelijk een ietwat meer gecontroleerde en gesocialiseerde economie. Een sociaal ongelijke en economisch onrechtvaardige variant van de DDR, dat is wat rechts nastreeft.
(wordt vervolgd)
