De Amerikaanse presidentsverkiezingen ontwikkelen zich tot een ongekend spektakel waarin plannen voor de toekomst van het land in de achtergrond dreigen te verdwijnen. Donald Trump, kandidaat voor de Republikeinen, wordt bijna dagelijks geconfronteerd met nieuwe beschuldigingen van fraude, aanranding en seksuele intimidatie. Hij toert door het land waar hij zijn publiek opzweept met nieuwe beschuldigingen en complottheorieën, zoals dat er nu al sprake is van verkiezingsfraude mocht zijn tegenstander winnen en het dan nodig is een burgeroorlog te ontketenen. Zijn rivaal Hillary Clinton is volgens Trump een crimineel en hij belooft zijn uitzinnige menigte dat zij wordt opgesloten als hij gekozen wordt. Volgens Donald spelen prominente Republikeinen, bankiers en media onder een hoedje om de soevereiniteit van de VS te ondermijnen. Als Hillary Clinton zou worden gekozen dan zal volgens hem de VS worden overgenomen door Daesh — hij noemt het natuurlijk nog steeds ISIS. Vrouwen die naar voren komen en hem beschuldigen van seksuele intimidatie en aanranding worden door Donald weggezet als crimineel, dom, dik en te lelijk om te worden aangerand. Zijn fans vinden het allemaal fantastisch. De partijtop ziet de Grand Old Party uiteenvallen en zet alle zeilen bij om begin november niet alleen de presidentsverkiezingen, maar ook de meerderheid in Senaat en Huis van Afgevaardigden te behouden.
In het kleine Nederland wordt de aanloop naar de verkiezingen in maart volgend jaar gekleurd door de bekende oubolligheid. Jacques Monasch heeft zich nu ook kandidaat gesteld voor het lijsttrekkerschap van de PvdA, nadat hij een half jaar eerder had aangekondigd zich niet opnieuw verkiesbaar te stellen. Volgens Monasch maakt de partijtop zich schuldig aan matchfixing en dus wil hij de verkiezingen van lijsttrekker openstellen voor niet-leden, die dan voor twee euro per maand mee mogen stemmen. In een opiniestuk in NRC verwijt hij links mee te gaan in de Willkommenskultur van Merkel, waardoor — volgens rechts — de deuren worden opengezet voor economische vluchtelingen en terroristen. Ter rechterzijde van D66 vindt men Monasch moedig en is men blij dat er eindelijk een PvdA-er is die voor ‘het volk’ opkomt. Monasch ziet de multiculturele samenleving als mislukt en verwijt links mee te werken aan de islamitische onderdrukking van vrouwen. Volgens Monasch is de boerkini daarvan een symbool. Hij weet waarschijnlijk niet dat de boerkini is ontworpen door de in Libanon geboren Australische ontwerpster Aheda Zanetti, die claimt dat 40% van haar klanten niet-moslims zijn, die ook geen zin hebben om halfnaakt tussen het volk te paraderen. Nigella Lawson draagt bijvoorbeeld ook een boerkini; niet uit religieuze overwegingen maar ter bescherming van haar gevoelige huid.
Monasch is niet de enige Nederlandse politicus die in het kamp van de Trumpisten zit, waar men strijdt tegen de ‘linkse elite’ en immigratie en gelooft dat een wedstrijd van vrouwen in bikini’s het bewijs van westerse superioriteit en vrouwenemancipatie is. De opstand van de meute is al niet meer het domein van alleen de PVV en hun dissidenten. De SGP wil nu af van de gebedsoproep van de moskee. Zij zien daarin de islamisering van de publieke ruimte. Er zijn in Nederland maar enkele moskeeën die zo’n oproep doen, maar als ze moeten concurreren met orthodox-gereformeerden dan hebben we dus een probleem. Het CDA, ooit goed voor de helft van de kamerzetels, gooit het weer op waarden en normen. Men wil de dienstplicht weer invoeren en een ministerie voor familie, nog steeds de hoeksteen van de samenleving in die kringen. Iedere achttienjarige of immigrant moet een boek krijgen waarin de rechten en plichten staan die bij het Nederlanderschap horen. Wie zich niet daaraan committeert moet onmiddellijk uitgezet worden, zo stelt het CDA in zijn verkiezingsprogramma. De VVD wil niet zover gaan, want een uitzetting door hogerhand kost immers geld. Mensen die zich niet onderwerpen aan de Nederlandse waarden en normen moeten maar oprotten, zo Mark Rutte.
De politiek in Nederland is, net als in de VS, verworden tot een treurig schouwspel van trends op sociale media, waar de ene na de andere onzin wereldkundig gemaakt wordt en van (kandidaat-)politici die dat graag oppakken, omdat die denken dat ze daarmee iets in handen hebben om hun politieke gelijk te kunnen bewijzen. Dat schouwspel wordt ondersteund door warrige en tendentieuze berichtgeving door de mainstream media en vele talkshows waarin bekende Nederlanders dag in en dag uit hetzelfde mogen zeggen over het maakt niet uit wat; inhoud doet er niet toe. Een steeds groter publiek is echter niet langer geïnteresseerd in mainstream media of politiek en zoekt de marges op. Zo staan de ultrarechtse websites Infowars en Breitbart, ooit te marginaal om überhaupt te worden genoemd, nu in het middelpunt van de belangstelling. Er zijn steeds meer mensen die hun nieuws alleen nog van zulke websites afhalen, waar een grote mond, lekkere hoax of sappige samenzweringstheorie meer worden gewaardeerd dan zakelijke, feitelijke en dus kennelijk saaie berichtgeving. En zo kan het zijn dat een vastgoedmagnaat annex televisiepersoonlijkheid en exploitant van casino’s en golfbanen, die geen belastingen betaalt en duizenden gedupeerden van zijn ondernemingen via rechtszaken nog verder uitkleedt, misschien wel de volgende president van de VS wordt. Niet omdat hij een plan heeft, maar omdat hij spectaculairder is dan zijn tegenkandidaat.
Pingback: Geen brood maar spelen | wltrrr