Binnenland, 18-5-2051
Er is dit jaar, onder auspiciën van de olie-industrie, door de minister van economische zaken, Yun Kamp, een nazaat van minister Henk Kamp aan het begin van deze eeuw die het mogelijk gemaakt heeft de schaliegasvelden in Zuid-Nederland te ontginnen, besloten om de onlangs gevonden teervelden onder het ‘Nieuwe meer’ in de buurt van de Bosbaanweg, Amsterdam-Zuid, te gaan ontginnen. De graafwerkzaamheden zullen met de modernste methoden uitgevoerd worden, maar er kan helaas niet uitgesloten worden, dat er verzakkingen van huizen te betreuren vallen. Vanuit de regering is er dan ook de vraag naar de bewoners toe om te verhuizen, mocht er instortingsgevaar dreigen. De regering stelt hiertoe verhuisdozen gratis ter beschikking. Verder zullen mensen die binnen een straal van 10 km van de graafwerkzaamheden wonen een drinkwaterreinigingsvoorziening krijgen, die eenvoudig op de tapkraan gedraaid kan worden. Het ‘Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis’ zal een verbouwing ondergaan en tevens uitgebreid worden. Wel zal er op kostenreductie toegezien worden. De regering betreurt deze gang van zaken, maar de vraag naar olie is heden ten dage zo groot, dat er geen andere optie is. De handhaving omtrent de gebieden is zodanig verbetert, dat de regering niet verwacht om drones, laat staan de huidige ‘wespenzwermen’, in te zetten.
Er werd in het verleden, ten tijde van de winning van schaliegas in het zuiden van Nederland, drones ingezet, waarbij met een specifiek gas-ampul geschoten werd, waardoor de demonstranten voor kortere of langere tijd niet meer konden bewegen. Dit gaf handhaving toentertijd voldoende tijd om de demonstratie te beëindigen. De demonstranten waren vooral gekant tegen de buitenlandse olie-industrie en het verwoesten van de natuur, maar ook Shell, waar Koningin Amalia en prins Mohammad al Fayed grootaandeelhouder van zijn, moest het ontgelden. Tegenwoordig worden de methoden van gasprojectielen, aanhoudingen met stokslagen en vastketenen met handboeien als onmenselijk gezien en zijn wij in staat om mensen die tegen vooruitgang zijn zo te volgen, dat dit overbodig is. Desondanks zullen in de nieuw opgerichte vliegbasis ‘Amsterdamse bos’ drones aanwezig zijn, mocht er een escalatie plaatsvinden. De leiding hiervan is in handen van Nelson Jesús Donner, achterkleinzoon van Piet Hein Donner, die minister van Justitie was tijdens de zogenaamde Schipholbrand. Ingewijden zeggen, dat minister Nelson Jesús zeer vaderlandslievend is en zich inzet voor Volk en Vaderland. Of de nieuwe ‘wespenzwerm’ ook op de vliegbasis gestationeerd is, daar kon minister Nelson Jesús zich niet over uitlaten.
In overleg met de internationale olie-industrie, die hun hoofdkantoren o.a. hebben in China, dat toch lang als een gevaar voor de westerse democratie gold, Oekraïne, dat na de oorlog floreerde dankzij schaliegas, en, dankzij de coltanhandel, Republiek Zaïre – het voormalige Congo -, zijn er wetten gemaakt, die tot doelstelling hebben dat de plaatselijke bevolking het recht ontnomen wordt om processen te voeren. Zij dienen zich ten allen tijde te houden aan de geldende wetten. Ook kunnen zij geen bezwaar indienen, mochten kinderen en onschuldigen getroffen worden door aanvallen van drones of wespenzwermen, vanwege de zgn. ‘nevenschade’. Deze wetten zijn er gekomen om de oorspronkelijke bewoners, de Nederlanders, te beschermen tegen zichzelf. Er zouden eens slachtoffers onder de oorspronkelijke bevolking kunnen vallen!
Laten we leren van de geschiedenis en nooit meer dezelfde fouten maken.
Het hiernavolgende is wat we zeker met z’n allen niet meer moeten willen. Een voorbeeld hoe de oorspronkelijke bewoners van Canada, de indianen, door wetgeving het mogelijk gemaakt werd om enige persoonlijke winst te boeken ten koste van de wereldgemeenschap. Tegenwoordig wordt dit als a-sociaal gezien, maar de mores van toen waren anders.
Bislang sind gerade einmal drei Prozent der kanadischen Ölsandreserven gewonnen. Die Ökobilanz ist schon jetzt miserabel, die humanitäre nicht minder. Doch die Entscheidung über die Zukunft des kanadischen Ölsands liegt nicht allein in Alberta. Die Menschheit muss sich entscheiden: zwischen zeitlich begrenztem Wohlstand und endgültiger Zerstörung des Planeten. Alternativen sind – noch – möglich.
Wie lebt es sich in einer Stadt, die von der Ölindustrie regiert wird? Was erhoffen sich die Einwohner von der Zukunft? Auf der Suche nach Antworten reiste der Journalist David Dufresne nach Fort McMurray, das von Einheimischen auch „Fort McMoney“ genannt wird. Im Laufe seiner Nachforschungen sprach Dufresne mit Lobbyisten der Ölindustrie, Umweltaktivisten, Lokalpolitikern und einem ehemaligen Trapper namens Jim Rogers, der ihn über die gesamte Zeit begleitete.
