Seems So Long Ago, Nancy handelt over een kennis van Cohen die in 1965 zelfmoord pleegde nadat ze haar kind af had moeten staan. Nancy kwam uit een gerespecteerde upper class familie, waarvan de (mannelijke) leden standaard klaar werden gestoomd voor hoge politieke en/of bestuurlijke functies. Klaarblijkelijk was Nancy altijd een beetje een buitenbeentje dat weigerde zich te conformeren aan de starre vormen en regels van de klasse waarin ze opgroeide. In 1964 raakte ze zwanger, blijkbaar van een man ver “beneden haar stand”. Een buitenechtelijk kind was in haar familie destijds volstrekt onacceptabel – je maakte de hele familie te schande – en Nancy werd door haar familieleden via gerechtelijke procedures gedwongen het kind af te staan ter adoptie. Haar vader – die rechter was – schijnt daarbij een hoogst dubieuze rol gespeeld te hebben.
De toch al wat onevenwichtige Nancy raakte in een diepe depressie verzeild. Op een avond pakte ze de shotgun van haar broer, trok zich terug op haar slaapkamer en schoot zichzelf door het hoofd.
Seems So Long Ago, Nancy is een van de meest deprimerende songs ooit geschreven, al ziet Cohen zélf het vooral als een eerbetoon aan Nancy: “It is her beauty and bravery that shine through. Many young women of the time came up against the hard limitations of family and society, although not every confrontation ended so sadly.” Ikzelf zie tot op de dag van vandaag uitsluitend de eenzaamheid en de wanhoop van Nancy.
It seems so long ago,
Nancy was alone,
looking at the Late Late show
through a semi-precious stone.
In the House of Honesty
her father was on trial,
in the House of Mystery
there was no one at all,
there was no one at all.
It seems so long ago,
none of us were strong;
Nancy wore green stockings
and she slept with everyone.
She never said she’d wait for us
although she was alone,
I think she fell in love for us
in nineteen sixty one,
in nineteen sixty one.
It seems so long ago,
Nancy was alone,
a forty five beside her head,
an open telephone.
We told her she was beautiful,
we told her she was free
but none of us would meet her in
the House of Mystery,
the House of Mystery.
And now you look around you,
see her everywhere,
many use her body,
many comb her hair.
In the hollow of the night
when you are cold and numb
you hear her talking freely then,
she’s happy that you’ve come,
she’s happy that you’ve come.
