Bij het horen van dit lied schieten bij elke rechtgeaarde Schot spontaan de tranen in de ogen. In 1788 geschreven door Robert Burns, op een oude Schotse volksmelodie. De titel betekent zoveel als ‘vervlogen tijden’ of ‘lang geleden’. Traditioneel wordt het lied gezongen om het oude jaar uit te luiden, maar het wordt ook veel gespeeld tijdens begrafenissen.
Deze wonderschone versie is afkomstig uit de Transatlantic Sessions van de BBC. Zeer aanbevolen.
Should auld acquaintance be forgot,
and never brought to mind?
Should auld acquaintance be forgot,
and auld lang syne*?
- CHORUS:
- For auld lang syne, my jo,
for auld lang syne,
we’ll tak’ a cup o’ kindness yet,
for auld lang syne.
And surely ye’ll be your pint-stoup!
and surely I’ll be mine!
And we’ll tak’ a cup o’ kindness yet,
for auld lang syne.
- CHORUS
We twa hae run about the braes,
and pou’d the gowans fine;
But we’ve wander’d mony a weary fit,
sin’ auld lang syne.
- CHORUS
We twa hae paidl’d in the burn,
frae morning sun till dine;
But seas between us braid hae roar’d
sin’ auld lang syne.
- CHORUS
And there’s a hand, my trusty fiere!
and gie’s a hand o’ thine!
And we’ll tak’ a right gude-willie waught,
for auld lang syne.
- CHORUS
