Het concept is heel simpel. Flextensie werkt op basis van inhuur. Een baas kan ons, bijstandsgerechtigden, inhuren voor veelal tijdelijk werk. Zonder enige verplichting, behalve het betalen van een overeengekomen uurtarief aan het bedrijf “Flextensie”. Dat uurtarief, gebaseerd op het minimumuurloon plus werkgeverslasten, varieert van 11,75 tot 12 euro per uur.
Wij, de dwangarbeiders, ‘verdienen’ anderhalf tot twee euro per uur, en dat wordt ons uitbetaald door Flextensie. Het bedrijf steekt ongeveer een derde van het inhuurtarief in de eigen zak en wat er overblijft gaat naar de gemeentekas als besparing op de uitkeringslasten. Met andere woorden: wij worden geacht te werken zonder loon, arbeidsrechten, CAO of baangarantie om zo onze uitkering te bekostigen.
Het verhuren en uitbuiten wordt met de bekende uitgekauwde drogredenen aan ons versleten: “De bijstandsgerechtigde doet werkervaring op, maakt meer kans op een baan, is onder de mensen en moet toch iets met zijn tijd”. Het weigeren van dwangarbeid via Flextensie wordt, voor zover we weten, nog niet bestraft met sancties. We mogen onszelf dus op ‘vrijwillige’ basis laten uitbuiten!
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
