Bien étonnés de se trouver ensemble met Yanis Varoufakis heeft Mathijs Bouman in een column geconstateerd. De Nederlandse econoom stelt dat Europa alleen toekomst heeft als een democratische unie, met een sterk, representatief parlement dat naar de burger luistert, en een centraal politiek bestuur dat daaraan rekenschap is verschuldigd. Maar flauw voegt hij eraan toe dat het er, als het aan Varoufakis ligt, waarschijnlijk op neerkomt dat Nederlanders en Duitsers alsnog geld aan Griekenland moeten geven. Maar soit, dat is het niveau van analyse op de MSM.
Des te slapper is Boumans opmerking daar Varoufakis een wereldburger is die niet alleen oog heeft voor Griekenland. Hij heeft zijn academische opleiding in Engeland genoten. Voorts heeft hij ook de Australische nationaliteit verkregen.
Bien étonné de me retrouver seul met betrekking tot een analyse van DiEM 25. Hoewel Varoufakis’ aankondiging van een Europese politieke beweging een trending topic is op social media in heel Europa heb ik tot nog toe hoogstens oppervlakkige beschouwingen gezien, niet beter dan die van Bouman. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn maar ik had veel meer verwacht.
Sinds het begin van zijn politieke carrière heeft Varoufakis een snelle ontwikkeling doorgemaakt. In zijn verschillende versies van ‘A Modest Proposal for Resolving the Eurozone’ in zijn academische jaren ging hij er nog vanuit dat met overtuigende argumenten economische en politieke veranderingen in de EU bewerkstelligd konden worden. Zijn Griekse ministerschap heeft hem ontnuchterd. Het gaat niet om een gezonde economie in Europese lidstaten, het gaat op de eerste plaats om macht. Macht om de neoliberale koers van de EU te doorbreken bezit geen enkele lidstaat zelfstandig. De enige kans van slagen bestaat in een pan-Europees project. Tegen deze achtergrond komt zijn beweging DiEM 25 tot stand. Maar tot nog toe ben ik een soortgelijke analyse niet tegengekomen.
