Lees ik net een column van Klaus-Dieter Frankenberger in de Frankfurter Algemeine, schiet mij ineens weer een reportage binnen van 1 Vandaag van vorige week. Een quote van Frankenberger:
Es war nicht schön, was das europäische Statistikamt Anfang der Woche zu verkünden hatte: Im Februar waren mehr als 17 Millionen Personen in den 17 Euro-Ländern arbeitslos; das entspricht einer Arbeitslosenquote von 10,8 Prozent, ein trauriger Rekord. In den hochverschuldeten Eurostaaten war die Lage noch viel schlimmer. Sie wird dort mutmaßlich noch schlechter werden. In der EU insgesamt lag die Arbeitslosenquote bei 10,2 Prozent, in den 27 Länder waren 24,6 Millionen erwerbslos.FA
Nu waait er grotendeels een smerige bruine wind door de EU die liever in hokjes, lees individuele staten, denkt dan in het belang van de Europese Unie. Ik ben van mening dat als je besluit om in de EU te stappen dat je daar dan ook vol voor moet gaan en onder andere die smerige lobbyisten de toegang tot Brussel moet ontzeggen.
In Brussel proberen naar schatting 15.000 lobbyisten het beleid van de Europese Unie (EU) te beïnvloeden. Een meerderheid daarvan vertegenwoordigt bedrijfsbelangen. En het middenveld beschikt over onvoldoende middelen om tegenwicht te bieden. Bovendien begunstigt de Europese Commissie het bedrijfsleven met een betere toegang tot de besluitvorming. Er is sprake van een democratisch deficit.De WereldMorgen.
Keer op keer wordt er dus weer geschipperd ten faveure van de kapitaalkrachtige bedrijven die invloed uitoefenen op de wet en regelgeving in Brussel. De democratie voorbij dus.
Eigenlijk ben ik wel voor een federale Europese Unie met een centrale regering waarin elk land zijn eigen karakter behoud.
Dit is zo’n beetje wat men in Brazilië ook doet, met dien verstande dat men daar al 10 jaar een sociaal-democratische federale regering heeft. Nu kennen we Brazilië voornamelijk van de grote tegenstellingen tussen arm en rijk; uiteraard ontstaan onder jarenlang rabiaat rechts beleid.
Sinds het aantreden van de socialist Luiz Inácio Lula da Silva, in 2003, is de kloof tussen arm en rijk aanmerkelijk kleiner geworden. Men heeft geen centje pijn van de economische crisis, sterker nog, de economie groeit enorm. ‘Lula’, zoals de koosnaam van da Silva luidt, heeft de economie weer booming gemaakt.
Bekijk ook het filmpje over de groeiende economie van Brazilië op 1 Vandaag:
Wordt het niet eens tijd om achter de dijken vandaan te kruipen en de EU eens echt op de rails te zetten? Dat we ons niet meer laten gijzelen door dubieuze banken en louche investeerders?
Het mooiste is misschien wel een sociaal-democratische regering in navolging van Lula.
Overigens staat rechts nu behoorlijk in haar hemd met het domme geblaat dat onder een sociaal-democratische regering een land in een financiële puinhoop zou veranderen. Waarvan akte.
Dit kabinet moet eigenlijk eens een werkbezoek afleggen aan landen als Brazilië, kunnen ze kijken hoe het wel moet. Beginnen we alvast in ons eigen landje achter de dijken om de economie op orde te krijgen.
Om een goed federaal Europa te verkrijgen , is een zuivering van het huidige broodnodig.
Lobby groepen weren, en nieuwe mensen aan het roer en in het parlement.
Daarbij zal de eenheids munt moeten worden vervangen door een eigen munt per federale staat.
Anders wordt de tweedeling nog veel groter in Europa.
En er ligt nog een groot gevaar op de loer, en dat is, het neo- liberalisme.
Dirk schreef:
Zo werkt het niet – beginnen met ons eigen landje.
De huidige EU is weliswaar het Europa van de ondernemers. Maar dat is voornamelijk zo omdat niet alle sociaaldemocraten (inclusief de SP – sociaaldemocratisch volgens Jan Marijnissen) het inzicht bezitten dat de verovering van de EU voor een heel groot deel de sleutel is tot een democratische controle op economische processen. Nu speelt zich in de EU een proces af waar de ene lidstaat tegen de andere wordt uitgespeeld, waar af en toe in een bepaald land een succesje wordt behaald, maar waar de echt grote beslissingen in de Europese Raad onder invloed van het IMF worden genomen.
Als je deze analyse volgt, is het op de eerste plaats zaak om die algemeen geaccepteerd te krijgen in de sociaaldemocratische partijen. Van daaruit kun je gaan werken aan linkse alternatieven voor het huidige neoliberale Europa. Dat impliceert vanzelfspekend ook een federatie.
Een goed plan, Dirk Visser! – En hoe gaan we die socdem van PvdA, SP (en GL?) nu eens flink overtuigen? Staat er iets over in het G500-infiltratieplan van Sywert?
Ik geloof trouwens dat voor een goed federaal Europa op alle grote staten de ” Texas oplossing “van toepassing zou moeten zijn , Toen Texas bij de USA kwam is het in 4en gesplitst om niet te groot en machtig binnen de Unie te zijn , we kunnen beginnen alle regios die vrijheid willen dat te geven ..