Keizer Mark Zuckerberg de Laatste heeft het Zijn Wijsheid behaagd om mij te verbannen uit zijn Evil Empire of Facebook. Ik ben enorm trots dat het zo ver is gekomen. Maar natuurlijk is het ook een klein beetje hinderlijk, zoals een halfdronken wesp, dansend op weg naar de dood, best hinderlijk kan zijn als je een glaasje cassis probeert te drinken op een terrasje in de septemberzon. Ik zal die wesp overleven, al krenk ik die wesp geen haar en geen vleugel. Daar kan die wesp verder ook niks aan doen. Ik zal Facebook ook overleven, en aan de dood van dat kwaadaardige keizerrijk zal ik met groot enthousiasme een klein steentje bijdragen. Maar uhh… wat is er eigenlijk gebeurd?
Een ban
Dinsdagavond of -nacht, van 8 naar 9 september, zag ik dat ik niet meer ingelogd was bij Facebook, zonder dat ik mezelf had uitgelogd. Geen nood, morgen log ik wel weer in, dacht ik. Ze zullen wel even willen weten of ik het echt ben. Woensdag lukte dat inloggen dus niet meer, mijn wachtwoord was zoek, en Facebook wilde verificatie van mijn profiel. Nadat ik gewenste gegevens had opgestuurd – een kleinigheid, dacht ik – kreeg ik de volgende mededeling:
‘We hebben geconstateerd dat door jou geplaatste inhoud in strijd is met de richtlijnen voor de Facebook-community. Helaas kunnen we geen aanvullende informatie geven over waarom je account is verwijderd en we kunnen je account niet reactiveren.’ Daarna een verwijzing naar de ‘richtlijnen’. Dat wordt wat mij betreft het woord-van-het-jaar-2020: richtlijnen.
Ik terug gemaild: ‘Het minste wat jullie me moreel verplicht zijn is een inhoudelijke reden geven.’
Antwoord uit het Boosaardige Keizerrijk: ‘Je account is permanent uitgeschakeld omdat het in strijd is met de richtlijnen voor de Facebook-community. We kunnen het helaas niet meer reactiveren. Dit is ons laatste chat-bericht met betrekking tot je account.’ En weer de verwijzing naar die fameuze Richtlijnen (Van Dissel zal het er wel druk mee hebben). Ik nogmaals terug gemaild: ‘Jullie moeten je schamen. Jullie horen het fatsoen te hebben om mij te vertellen op welke manier ik die richtlijnen dan zou hebben geschonden. Jullie gedragen je als mafia.’ Ja, ik was erg vriendelijk en beleefd, they deserve much worse. Maar mijn laatste woord is er nog niet over gezegd.
Wat is hier gaande? Heeft een rechtse trol, misschien iemand met wie ik geharrewar had op Facebook, ‘aangifte’ gedaan en me gerapporteerd? Ik denk het niet. Zoiets leidt tot een waarschuwing en een tijdelijke ban, niet meteen tot totale verwijdering van mijn account. Konden ze het niet uitstaan dat ik steeds maar weer de nieuwe Facebook-outlook weigerde en terugschakelde naar de oude versie, en ze liet weten dat ik me die nieuwe versie gewoon niet wilde laten opdringen? Ook niet waarschijnlijk, ze vroegen zelf om feedback. Ik kan niet anders dan concluderen dan dat ik op politiek-inhoudelijke gronden, vanwege mijn openlijke anarchisme en mijn uitgesproken support aan antifascistische activiteiten, van Facebook ben gegooid.
Ergens stemt dat mij dus trots. Ik ben kennelijk doelwit geworden van dezelfde zuiveringsoperatie waar allerlei anarchistische en antifascistische profielen en pagina’s al doelwit van waren. Daaronder zijn geweldige en belangrijke initiatieven als CrimethInc. en It’s Going Down en vele anderen. De accounts van deze initiatieven zijn door Facebook verwijderd, net als de mijne. Hun gezelschap in deze narigheid schuw ik bepaald niet. Kameraden, mag ik u groeten? Bij deze!
Ja, Facebook heeft ook wat rechts tuig van pagina’s beroofd, zeggen ze. Maar laten we niet in de val-van-de-twee-kwaden trappen: het weren van haatpagina’s, fascistische mobilisatiepagina’s en dergelijke is op geen enkele manier hetzelfde als het weren van pagina’s die de strijd tegen fascisme, onderdrukking en haat als doel hebben. Antifascistische partizanen zijn op geen enkele manier op dezelfde lijn te zetten als SS-moordcommando’s. Anarchisten en antifascisten zijn geen wisselgeld tegen nazi’s en fascisten. En zeer veel rechtse troep kan gewoon op Facebook verspreid worden. Dat zal niet veranderen als het aan Facebook ligt. De kans dat er veel meer initiatieven als CrimethInc. en veel meer mensen als ik de klos worden in de zeer nabije toekomst, is niet bepaald klein. Alles wat anarchistisch, antifascistisch en aanverwant links-radicaal is, loopt gevaar in deze zuivering.
Niet jammeren
Gaan we nu jammeren? Ik niet. Ergens lach ik me volslagen een hoedje. Een bescheiden bloggertje, met een aardig ‘vriendenlijstje’, met een pagina met een paar honderd Likes, wat beheersfuncties bij andere pagina’s en wat activiteit in Facebook-groepen… en die moet van Facebook gegooid worden? Ben ik zo gevaarlijk dan? Wat een, helaas goeddeels onverdiend, compliment! Ik zal blijven proberen dat compliment alsnog te verdienen, ik ga voor maximale schade aan staat, kapitaal, extreem-rechts en Zuckerbergs Empire.
In de grotere context – een serieuze poging van een alomtegenwoordig machtig social media platform om anarchisten en antifascisten van een communicatiekanaal te beroven – is het ernstig genoeg. Die poging vindt plaats in een tijd dat buiten internet rechtse milities jagen op antifascisten en Black Lives Matter-demonstranten in de VS, een tijd waarin Trump en zijn bende ‘Antifa’ de wacht hebben aangezegd als ‘terroristen’. Er is samenhang, ook als Trump en Zuckerberg er niet rechtstreeks over hebben overlegd: radicalen, antifascisten en anarchisten zijn door beiden aangewezen als Vijand, en worden zo behandeld.
Andere anarchisten en antifascisten, individueel en in groepsverband, lopen dus zeker zoveel gevaar als ik. Better be prepared. Maak jezelf nu al zo onafhankelijk mogelijk van Facebook! Belangrijk als je actie voert, demonstraties helpt organiseren en dergelijke, maar ook als je ‘alleen maar’ stukjes schrijft: zorg dat je op andere plekken je spullen, stukjes, aankondigingen en actieverslagen plaatst, niet alleen op Facebook. Het is een schadelijke kwelling om steeds maar weer te zien dat belangrijke demonstraties voor mensen die geen Facebook-gebruiker zijn – die zijn er! En als Facebook zo doorgaat met zuiveren worden dat er steeds meer – gewoon onvindbaar zijn omdat organisatoren verzuimen om aankondigingen ook op bijvoorbeeld Indymedia.nl te plaatsen en/of er een goed onderhouden eigen website op na te houden. Om het over de aloude kunst van het ophangen van posters en het uitdelen van pamfletten maar niet eens te hebben. Kom op mensen, doorbreek die eenzijdige en ook nog eens steeds riskantere afhankelijkheid van de gunsten van Keizer Zuckerberg de Laatste, en help diens troon omver!
En dus, wat nu?
Wat ga ik doen verder? Ik stel voor dat we ze behandelen in de geest van wederkerigheid die anarchisten zo eigen is. We geven ze terug wat ze ons geven: onbreekbare onbuigzame vijandschap tot het bittere einde. Hoe? Facebook is natuurlijk niet van me af: een nieuw account is zo gemaakt, en daarna desnoods nog een en nog een. Voor mezelf is dat trouwens niet zo belangrijk, maar voor sommige pagina’s waar ik (mede)beheerder ben wel. De mensen waarmee ik ook op Facebook samenwerk, wil ik niet in de steek laten daarginds. En met sommige lieve mensen heb ik nu eenmaal louter via Facebook contact. Die mensen wil ik niet kwijt uit mijn omgeving. Maar ik gun Zuckerberg natuurlijk ook helemaal de lol niet dat zijn zuivering zomaar lukt. Ik bestrijd de vijand graag van onderop en op eigen terrein
Verder kijk ik naar juridische mogelijkheden om ze terug te pakken. Wie mij daarover meer kan vertellen, nodig ik daartoe bij deze uit. Kan ik ze dwingen om minstens opening van zaken te geven waar precies en hoe precies ik die ‘richtlijnen van de Facebook-community’ dan wel heb geschonden? Als de staat mij wil opsluiten of anderszins straffen, dan is die staat tenminste nog verplicht mij de reden nauwkeurig te vertellen. Nu Facebook mij denkt te moeten ‘straffen’ met verwijdering, kan ze daar toch niet zomaar mee wegkomen zonder ook maar een specifieke reden te geven? Als een winkel mij als klant niet wil, horen ze toch minstens een reden te geven waarom ze me de deur wijzen? En nee, niet elke reden is even valide, ook niet als ze die in gebruiksvoorwaarden hebben vastgelegd. Zoals een vriend me nog even in herinnering bracht: wet gaat boven contract. Ik vraag me af of wat Facebook met mij en al die andere anarchisten en antifascisten flikt, wel wettelijk toegestaan is.
Maar ik maak me geen illusies. De wet is soms genuanceerd en subtiel, met een vleugje redelijkheid als bonus. Maar uiteindelijk is de wet een instrument van de machthebbers, van Keizer Zuckerberg en Führer Trump niet in de laatste plaats. Als ze juridisch te pakken zijn, dan is dat aardig. Maar laat niemand denken dat ik geloof in die wet waarvan ik hoop dat ik Facebook over kan laten struikelen. Ik verwacht dus weinig: advocaten zijn niet gratis, ook de wet is vijandelijk terrein, en ik heb ook nog wel meer te doen dan deelnemen aan middelmatige theatervoorstellingen in steriele naargeestige gebouwen.
Wat dan wel? Geloof het of niet: er is leven buiten Facebook. Ik heb mijn website, Peterstormt.nl. Mijn artikelen vind je vaak ook op Krapuul.nl, af en toe ook op Konfrontatie.nl, regelmatig in het mooie blad Buiten de Orde en nu en dan ook in het Vredesmagazine. Ik zit op andere sociale media. Van die sociale media noem ik hier graag Mastodon, waar ik als @Ravotr te vinden ben als je daar bent ingelogd. Dat is een gedecentraliseerd en niet-commercieel platform zonder machtswellustige Keizer aan de macht, en alleen al daarom een aanrader.
En – geloof het of niet – ik besta ook buiten het internet. Net als de mensen met wie ik samen strijd voer, verdriet deel, lol maak, leef. En net als die steen door de ruit van willekeurig welk Facebook-kantoor ook juist buiten internet vaste vorm aanneemt. Facebook? F*ck Facebook!
– Ook verschenen bij: PeterStormt
