Niemand is enthousiast over Jean-Claude Juncker, de verwachte nieuwe voorzitter van de Europese Commissie. Veel kiezers zullen niet eens weten dat ze bij de Europese verkiezingen op hem als quasi-president hebben gestemd.
Het belang van de keuze maakt Rob Heirbaut inzichtelijk in een prima artikel, waarin strijdpunten met betrekking tot de verkiezing van Europees Commissievoorzitter voor het voetlicht komen. Heirbaut concludeert:
Als Juncker het haalt, dan zal het zonder enthousiast applaus van de meeste regeringsleiders zijn. Vooral het Europees Parlement zal kunnen juichen, omdat het van de benoeming van de nieuwe Commissievoorzitter een belangrijk verkiezingsthema maakte, met voor het eerst pan-Europese verkiezingsdebatten tussen de topkandidaten. Het niveau lag niet altijd hoog, de kijkcijfers konden beter, veel omroepen zonden de debatten zelfs niet uit. Het was een experiment, en als het slaagt (dwz als Juncker het haalt), zullen er in 2019 wellicht betere kandidaten willen meedoen aan de strijd om Commissievoorzitter te worden.
(DeRedactie.be)
De focus van democratie ligt op kiezen, niet op benoemingen. Daarom dient Juncker, ook al is hij een gluiperige slapjanus, het te worden.
