De ethiek van medici in duistere tijden

Huisarts Meeder heeft een beetje pijn, zielig hoor, neem maar een paracetamolletje zou ik zeggen. Hij wordt op activistische sites over de hekel gehaald vanwege zijn optreden in detentiecentra en moet nu een beetje huilen.

Meeder: ‘Dat doet mij pijn. Ik zie mezelf als iemand die in de bres springt voor asielzoekers en nu wordt er op een vervelende manier een mediahype van gemaakt.’

Leg eens uit Meeder, hoe kan je beweren op de bres te springen voor asielzoekers als je niet anders doet dan keuren of ze weggestuurd kunnen worden en deze mensen dan ongezien fit-to-fly verklaart terwijl er onafhankelijke vertrouwensartsen zijn die zeggen dat het levensgevaarlijk zou kunnen zijn? Zoals bij Salhi? Ja even een handje schudden heb je gedaan. Je doet de eed van Hippocrates eer aan hoor, echt.

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.

Ooit gehoord van het gezegde: Wiens brood men eet diens woord men spreekt? Je werkt toch voor International Medical Care, het bedrijf dat ingeschakeld wordt door Justitie? Die wil eigenlijk alleen maar dat ze opdonderen die mensen, dus wat zoek je daar als “gewetensvol” arts eigenlijk? Ga nou niet lopen jengelen, jouw keuze is wel degelijk een politieke, iets waar een arts zich eigenlijk verre ván dient te houden, lees anders die eed nog maar eens goed. Weet je waarom me dit zo dwars zit? De ethiek van medici is ook in de geschiedenis nooit bestendig geweest tegen de eisen van een Staat, zelfs niet als die overging in een dictatuur.Vrijwel nooit kwamen artsen in opstand. Ethiek blijkt heel erg flexibel te zijn in die situaties. Alleen in Duitsland zeg je? Welnee, lees het .pdf hier maar met als titel: “Deportatie en massamoord van gehandicapten en chronisch zieken in de Tweede Wereldoorlog –  Verkenning van de situatie in Nederland.” Al decennia vóór de nazi’s aan de macht kwamen voerden medici smerige zaken uit in opdracht van regeringen of gewoon uit zichzelf. Over de ethische diarree van de zéérgeleerde Prof.Dr. H.M. Dupuis (VVD) schreef ik al eerder. Zij beweegt ook zeer soepeltjes mee met de neoliberale tijdgeest alsof het een natuurwet is die ons overkomt:

“Nu, in het ik-tijdperk aangekomen (sic! LRD), moet de Westerse mens zich realiseren dat individueel voortbestaan wellicht niet meer de hoogste waarde kan zijn, en moet men als het ware terugkeren naar een nieuwe waardering van het collectieve welzijn, wie weet met verontachtzaming van de uiterste wensen van het individu” Ze pleitte samen met de Leidse hoogleraar kinderchirurgie J. Molenaar tegen het opereren van mongolide babies waar ‘gewone babies’ wél met een eenvoudige operatie geholpen worden.

Brrr… en zo’n mens zit nu in de Eerste Kamer voor de VVD. Deze week verscheen een uitgebreid overzicht met als titel: “Medische zorg in detentiecentra – wie verdient eraan?”. Lees het eventueel zelf maar, en zie hoe het bedrijfsleven én de medici zich begeven hebben op die Markt. Van mij hoeven ze het niet te doen. Daarbij heb ik genoeg van hun geleuter alsof ze er een soort a-politieke gedragscode op na zouden houden. Het is niet waar, artsen helpen wel degelijk om dit extreem-rechtse beleid uit te voeren, onzichtbaar bijna, stiekempjes. Actieve hulp aan onfrisse praktijken die zelfs door Amnesty werden veroordeeld. Hoezo, mensen helpen? Schei toch uit.

Daarom hulde aan artsen zoals Elcke Bonsen die tekeer blijven gaan tegen de wantoestanden in gevangenissen voor asielzoekers. De rol van medici en andere hulpverleners weegt voor mij nog zwaarder dan van die onbenullen van bewakers die voor G4S werken, die vertonen lompe domme agressie, ze moeten hun poten uiteraard ook thuishouden, maar daar kan je tenminste nog foto’s van maken, het komt heus wel uit wat ze deden. Ooit zal zo’n camera wél filmen, dat smoesje van de toevallig stilstaande band werkt maar een paar keer. Artsen werken mee aan deze misdaden maar met een gladgestreken smoelwerk alsof ze nergens van weten, nee hoor, niets gezien hè? Ze ondertekenen voor veel geld een formuliertje of zetten een stempeltje. Net alsof ze niets gedaan hebben eigenlijk, maar in feite ondertekenen ze soms letterlijk (!) doodvonnissen(!). Ze  denken dat ze krediet hebben als dokters, geneeskundigen, helers. De geschiedenis heeft telkens anders uitgewezen, die heb ik niet geschreven of gemaakt. Het gaat in deze tijd weer precies hetzelfde met de beroepethiek van artsen. Overboord, weg ermee, alles voor het geld, en ach, het was maar een stempeltje op een formulier….