Eigen Volk Eerst

Tekst: Amelie Mangelschots

Ik wil het eens ergens over hebben, zo in de nasleep van een hoop gedonder met seksueel geweld in Keulen rond de jaarwisseling. Gelukkig 2016, trouwens. Als nieuwjaarsbrief wil ik eens neuzelen over hoe we misschien beter onze eigen mensen prioriteit geven boven vluchtelingen en ander volk van andere culturen dan ons prachtig Europees exemplaar. Over hoe we misschien beter onze eigen verlichte waarden verdedigen in plaats van ons in te laten met verachtelijke externe noties over vrouwenrechten en seksueel geweld.

Er was eens wereldvrouwendag in 2015, en er was niet zo lang daarna #wijoverdrijvenniet, waar vrouwen massaal eventjes Twitter, Facebook en een waaier persoonlijke blogs volspuugden met getuigenissen over seksueel grensoverschrijdend gedrag in de openbare sfeer. Er was in Nederland ook minder lang geleden #zeghet, wat hetzelfde deed met een breder spectrum seksueel geweld. Er kwam Wij Spreken voor Onszelf, van Liesbeth Kennes, die het woord geeft aan slachtoffers van seksueel geweld in analogie met het Amerikaanse Project Unbreakable. Er werden boeken geschreven over seksisme, doe maar op. Wat mij opviel in al die uitbarstinkjes van sociale beweging: ze gingen niet specifiek over allochtonen, en ze kregen ondanks meer dan verwacht positieve reactie, ook veel tegenwind en nogal magere, zo niet geen, uitzonderlijke beleidsmatige navolging.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via:: Republiek allochtonië