Dus ja, wat heeft die Nederlandse Kunduzmissie, een missie die een speciale coalitie buiten de gedoogcoalitie om benodigde en in elk geval deels Jolande Saps politieke val veroorzaakt heeft, nu eigenlijk opgeleverd? Welnu, niet veel. Het blijkt dat in de districten Kunduz-Stad en Khanabad, waar juist Nederlandse politietrainers actief geweest zijn, het gevoel van veiligheid eerder af- dan toegenomen is onder de bevolking. Ook de tevredenheid over de behandeling door politie van burgers is juist daar afgenomen. Het vertrouwen in de politie in de gehele provincie is overigens wél toegenomen.
Premier Rutte beklemtoonde vorige week dat Afghanistan ‘er een stuk beter voor staat’ dan toen de missie twee jaar geleden begon. Uit het onderzoek blijkt vooral dat het vertrouwen in de politie in de gehele provincie behoorlijk is toegenomen (van 64 procent naar 77 procent), maar juist in de districten Kunduz-Stad en Khanabad is afgenomen. (Volkskrant)
Je moet daarbij natuurlijk wel de vraag stellen of die achteruitgang in genoemde districten dankzij of ondanks de inbreng van de Nederlandse trainers plaatsgevonden heeft, maar linksom of rechtsom moet het een behoorlijke domper zijn voor de destijds zo enthousiaste voorstanders van dit ontzagwekkende opleidingstraject dat specifiek Nederland wel eens even veel deskundiger en uitgebreider dan wie dan ook ging opzetten.
Nadat Jolande Sap en Mark Rutte elkaar in een achterkamertje snikkend in de armen gevallen waren, werd de kritiek dat het hoogst onduidelijk was wat die getrainde politiemensen na hun welhaast academische politie-opleiding met hun nieuw ontvangen wapens precies gingen uitvoeren dan ook resoluut terzijde geschoven. Dat zou namelijk allemaal gemonitord worden.
Hoe dan ook, dat Afghanistan er een stuk beter voor staat dan twee jaar geleden, zoals Rutte hier zegt, daar heeft het deel waar de Nederlanders actief waren in elk geval niet aan bijgedragen.
