Joe Hill bewerkte bekende liederen tot strijdliederen voor de vakbeweging, de Industrial Workers of the World (IWW, Wobblies) – de naam beoogde inclusiviteit uit te drukken in de Verenigde Staten waar discriminatie en racisme altijd op de loer liggen omdat ze ten grondslag liggen aan de staat zelf. Hij schreef en componeerde ook zelf. Op deze gedenkdag kunnen we niet alles en zelfs niet veel van zijn werk tentoonspreiden – er moet wat overblijven voor andere dagen…
Een van de opmerkelijke eigen liederen is Rebel girl, opgedragen aan Elizabeth Gurley Flynn, IWW-voorvrouw.
Janne Lærkedahl, 2012
In het Nederlands werd dit Een rebelse meid is een pareltje in de klassenstrijd, dat als lied echter nu niet te vinden is op YT. De uitdrukking vond haar weg in de vorm van de titel van de eerste uiting in boekvorm van Dolle Mina, 1970. Het zou niet lang duren voor streven en leuze werden omgefunctioneerd ten dienste van de bestaande (wan)orde. Maar het eerste boek van de Tweede Golf van het feminisme in Nederland is voor iedereen met een internetaansluiting nu online te lezen: hier.
Ik meen vrij zeker te weten dat Cobi Schreijer die Rebelse meid op haar repertoire had, maar zoals gezegd, het is niet te vinden vooralsnog. Dan deze in plaats daarvan.
Huisvrouwen talking blues, 1978
