Een Griekse student in Nederland

Hij studeert Engelse literatuur op de universiteit van Thessaloniki en is sinds januari in Nijmegen via het Erasmus programma. In Griekenland hield hij het niet meer vol, vrijwel iedereen die hij daar kent heeft geen zinvolle werkzaamheden. Een uitkering, als je die al krijgt, is zo laag dat je er niet van kunt leven en gedwongen thuis moet blijven wonen. Een vriendin van hem werkt 40 uur per week en verdient 390 euro per maand. Ze heeft al maanden geen salaris ontvangen. De huren zijn vergelijkbaar met die in Nederland en het levensonderhoud is zelfs duurder. Gezondheidszorg is kostbaar, de meeste medicatie en behandelingen moet je zelf betalen. Waarvan dat zoek je zelf maar uit. Het is zo wel heel moeilijk om nog met enige hoop naar je toekomst te durven kijken.

Mijn jonge vriend wil graag hier blijven, we regelden een gratis woonplek voor hem en zijn op zoek naar werk, wat maakt hem niet uit: “anything considered”. In september gaat hij een maand terug naar Griekenland om zijn studie te voltooien.

We hebben samen medicijnen ingezameld voor een ziekenhuis in zijn woonplaats. Hier worden ze ingeleverd bij de apotheek en verbrand ook al zijn ze vaak nog prima te gebruiken. Het is even zoeken, maar er zijn apothekers die er graag aan meewerken. Ongeveer veertig jaar geleden alweer dat wij het opsturen van medicatie regelden naar Vietnam. Het is allemaal niet zo moeilijk. Toen niet en nu niet. Gewoon beginnen.

Ik kon niet lang kijken naar de scheldpartijen die er waren in het Europees Parlement tegen Tsipras. Ik heb er geen woorden voor. Het is te erg, werd er misselijk van. We hebben met een paar mensen “onze” Agapios weer hoop kunnen geven, hij weet dat er buiten Griekenland ook mensen zijn die volkomen anders denken over zijn land dan wat hij daar en hier in de media ziet en leest. Dat hij ondanks alle negatieve berichten welkom is bij veel mensen, het doet hem goed, hij heeft het hard nodig.