Een echt open overheid is iets anders dan een lekke overheid

Dat was lachen donderdag, één cijfer veranderd en daar kwam de nog geheime Miljoenennota 2012 op het scherm. Nog meer lachen dat minister Donner diezelfde dag per video het innovatiefestival Picnic 2011 de primeur gaf van het Open Data Portaal van de overheid. ‘Deel uw data’, juicht de nieuwe site.

Dat gebeurt al jaren. Er zijn steeds weer nieuwe voorbeelden. Terwijl iedereen op de vierkante kilometer rond de Ridderzaal zich opwond over dat suffe lek van het belangrijkste Prinsjesdagstuk, kwamen ICT-deskundigen de Kamercommissies van Veiligheid en Justitie en Binnenlandse Zaken bijpraten over de vorige dataramp bij de overheid: DigiNotar.

Er is een patroon in deze lekken. De politiek heeft jaren gesuggereerd uw ellende te willen voorkomen en uw risico’s te zullen overnemen. Toen dat niet lukte en te duur bleek, begon de overheid aan de lange mars terug. Steeds minder beloven, steeds meer bedrijven inschakelen om eigen taken uit te voeren. Steeds meer automatisering, zonder benul van de beperkingen.

Veel van die grote automatiseringsprojecten zijn duurder dan beloofd, en uitgelopen op hele en halve mislukkingen. Het in een landelijke databank opslaan van alle vingerafdrukken bij een nieuw paspoort, is al weer gestaakt. Een flink percentage bleek onbruikbaar.

Lees hele stuk op NRC van Marc Chavannes en klik ook even op afbeelding van Ruben L. Oppenheimer. 😀