Johnny Cash trad op in Madison Square Garden, New York.
Hij heeft opgetreden voor het leger in Vietnam en verhaalt hiervan bij een live-optreden in New York. Boegeroep onder het in doorsnee ongetwijfeld liberal publiek, maar hij laat zich niet van de wijs brengen. Hij vertelt van het meeleven met de soldaten dat vanzelf groeit, zeker als er doden worden binnengebracht. “Does that make me a hawk? No, that don’t make me a hawk. Let’s just say: it makes me a dove with claws.”
“Vrede” is wel wat meer dan de wapens neerleggen en de overweldiger dus zijn gang laten gaan. Ze schiepen een woestijn en ze noemden het vrede, een bekend citaat van de Romeinse geschiedschrijver Tacitus, zo’n schrijver bij wie belangrijk is wat hij niet schrijft.
Het is een enorm dilemma: “vrede” in Oekraïne kan niet betekenen dat dan maar de met grof geweld veroverde streken aan Rusland blijven. Maar is het aan de NAVO of een apart bewapend bondgenootschap als de EU om Rusland op zijn plaats te zetten in Oekraïne? En erger: hoewel het Russische leger niet in staat is geweest het geminachte buurland dat geen buurland mag heten te veroveren – het is de vraag of Poetin geen avonturen wil aangaan in de Oostzeelanden, desnoods Polen inbegrepen. Nu in Washington een zwaar gestoord zetbaasje van Poetin president is hoeft men er niet op te rekenen dat de VS een bondgenoot is van bijvoorbeeld Letland.
En dus is de van oudsher niet-oorlogsgezinde linkervleugel in Nederland “om” wat betreft bewapening tegen Poetin. De partij van de compassie ook:
Fractievoorzitter Esther Ouwehand zette de nieuwe lijn uit terwijl ze met griep in bed lag. Kamerlid Teunissen vertolkte die als eerste in debatten. Poetin is de agressor, zo weegt de PvdD de dilemma’s. Nu de VS onbetrouwbaar zijn gebleken, moet Europa zelf voor zijn veiligheid zorgen, om zo de vrije, democratische samenleving te beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Wapens kopen is een ‘noodzakelijk kwaad’. In het verkiezingsprogramma stond nog dat “wapenwedlopen nooit de oplossing zijn”.
De jongerenorganisatie en oprichtster Marianne Thieme zijn “tegen”. Eerlijk gezegd heb ik er moeite mee Thieme nog serieus te nemen. De wereld is veranderd sinds de partij bijna een kwarteeuw geleden is opgericht. Sterker nog: de wereld is de afgelopen drie maanden sterk veranderd.
Nogmaals Ouwehand aan het woord:
Die buikpijn blijft nog wel even, valt te vrezen. Er zijn standpunten van de PvdD waarbij ik moet fronsen. Dit is er niet een, zeg ik als lid van het eerste jaar, dat er even tabak van had vanwege Ewald Engelen. Maar die is in verre streken beland. Laten we dan maar duiven met klauwen zijn.
– Uitgelichte afbeelding: Door not stated – http://www.partyfortheanimals.info/content/view/311, Copyrighted free use, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19654815
