Goed, dan wordt het Brexit!
Dat het Verenigd Koninkrijk deel bleef uitmaken van Europa had ermee te maken dat er voldoende internationaal gezinde progressieve kiezers overtuigd waren dat de Europese Unie, ondanks haar fouten, toch een kracht ten goede was. Na het Griekse debacle echter is het idee van een Brits exit uit de EU, alias ‘Brexit’, opnieuw hoog op de agenda gekomen en er zal geen manier zijn om deze kiezers te overtuigen om nog deel te willen blijven van deze club van bloedzuigers.
Of tenminste, dat zou je denken. Enkele vooraanstaande linkse commentatoren zoals George Monbiot en Owen Jones hebben gezegd dat de behandeling van Griekenland en het opleggen van een nieuw ‘Versailles-verdrag’, zoals notoir motorrijder en Grieks ex-financieminister Yanis Varoufakis de derde noodlening (‘bailout’) omschrijft, wel eens de druppel zou kunnen geweest zijn die de emmer doet overlopen. Maar anderen zoals het groene parlementslid Caroline Lucas waren er als de kippen bij om dit euroscepticisme van links aan te vechten door te stellen dat het probleem bij de nationale regeringen ligt, die de EU vormgeven. Als de kiezers maar meer voor progressieve partijen stemden, zouden de zaken anders uitdraaien. Of nog: dat er een verschil is tussen de kwaadaardige eurozone, die perifere Europese economieën op de pijnbank legt, en een lovenswaardige Europese Unie, die zorgt voor sterke milieuregulering en bescherming van de mensenrechten.
Verder lezen bij Ander Europa, waar dit stuk uit het Engels (Red Pepper) is vertaald.
