Loonmatiging onder de regering Di Rupo, loonmatiging en een indexsprong onder de regering Michel. De verhoging van de leeftijd voor vervroegd en brugpensioen en een lager pensioen voor gelijkgestelde periodes onder de regering Di Rupo, een verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd en een lager pensioen voor gelijkgestelde periodes onder de regering Michel. Een snellere daling van de werkloosheidsuitkering als je werkloos wordt (regering Di Rupo), harder en verder moeten zoeken en sneller een job moeten aanvaarden voor het behoud van de uitkering (regering Di Rupo en regering Michel). Op vlak van arbeidstijd – naast de verhoging van de pensioenleeftijd – een inperking van het tijdskrediet en de loopbaanonderbreking (regering Di Rupo en regering Michel), en door de annualisering van de arbeidstijd werd het gemakkelijker voor werkgevers om werknemers harder te laten werken in drukke tijden (regering Michel).
De openbare diensten gingen er bovendien op achteruit. De elektriciteitsprijzen stegen op 10 jaar tijd met 112 procent. Bij De Lijn stegen de ticketprijzen fors, terwijl de tevredenheid in 2017 een dieptepunt bereikte. Op lange termijn zouden de tarieven bij de NMBS sneller gestegen zijn dan onze lonen, terwijl er ook grote vragen te stellen zijn bij de stiptheid. In 2009-2010 betaalde je 567,80 euro voor een jaar hoger onderwijs, in 2017-2018 906,10 euro, een stijging van net geen 60 procent op 8 jaar tijd.
Lees verder bij De Wereld Morgen
Voor de eerste keer sinds het vooroorlogse Plan De Man had [het ABVVc op zijn congres in 1956] weer een economisch alternatief gestoeld op een scherpe analyse van de toestand van het Belgische parasitaire kapitalisme. Het opzet van dit Congres beantwoordde aan noden binnen de arbeidersbeweging die zeer gelijkaardig zijn aan de impasse waar onze beweging zich vandaag in bevindt. We laten even André Renard, toenmalige nationale secretaris van het ABVV, aan het woord:
“Het ogenblik is aangebroken om klaar en duidelijk te stellen dat de actie van de socialistische arbeidersbeweging, die zich beperkte tot het periodisch verbeteren van de meest onmenselijke gevolgen van het kapitalistische systeem, slechts tot resultaat heeft gehad: de inkapseling van de Belgische arbeidersbeweging in een kapitalisme dat in sociaal opzicht nauwelijks veranderingen heeft ondergaan.”
Klinkt dit niet verbazend actueel in de oren? Met één groot verschil. De laatste 30 jaar houdt de vakbeweging zich vooral bezig met het inperken of sociaal begeleiden van de afbouw van onze verworvenheden.
– Lees verder bij dewereldmorgen.be
