Om duurzame landbouwsystemen te kunnen opzetten, moeten beleidsmakers en boeren factoren gaan afwegen op verschillende ruimtelijke schalen. De nadruk bij alternatief landbouwbeleid ligt nog te veel op productie en te weinig op sociaaleconomische of ecologische factoren. Ook is het van belang om onzekerheden in uitkomsten te erkennen. Dat schrijven onderzoekers van de WUR en de UvA in Nature Food.
Wereldwijd moet de hedendaagse landbouw niet alleen voedsel, vezels, veevoer en brandstof kunnen leveren, maar ook de milieu-impact van landgebruik beperken en sociaaleconomische voordelen bieden aan plattelandsgebieden. Dat is vastgelegd in de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG’s) van de Verenigde Naties. Veel van die functies van landbouw concurreren met elkaar (trade-offs), bijvoorbeeld wanneer verhoging van de landbouwproductie leidt tot verlies van cultuurhistorische waarde van het landschap. Andere functies versterken elkaar juist (synergiën): hogere biodiversiteit kan samengaan met natuurlijke plaagonderdrukking en bestuiving.
– Lees verder bij de bron
- Uitgelicht: de Boterbloem, Lutkemeer
