Donderdag 11 oktober was ik aanwezig bij de rechtszaak tegen de blokkeerfriezen in Leeuwarden en die dag verliep nogal bizar. Ik volg de rechtszaak al een tijdje en ken de namen en gezichten die erbij betrokken zijn, ook aan de Friese kant. De meesten van hen wonen in Harkema/omgeving Drachten en laat ik daar nu net 15 jaar hebben gewoond voordat wij naar Leeuwarden vertrokken; enkelen van hen heb ik in het verleden al eens een aanvaring mee gehad.
Op Twitter verneem ik dat Jerry Affriyie en Mitchell Esajas die donderdag in Leeuwarden in de rechtbank zullen verschijnen om hun betoog te doen.
Ik volg de zaak eigenlijk al vanaf de avond voor de intocht, toen nog werkzaam bij een hotel in een wit dorpje in de buurt waar de uitspraken van de Friese mannen aan de bar niet van de lucht waren. Doordat ik toen in het hotelwezen werkte, kwam ik erachter dat die avond heel veel mensen vanuit de Randstad waren gekomen om te helpen met de blokkade, zo hadden wij er ook eentje aan de bar, die beweerde bij Satudarah te horen, uit het zuiden des lands.
Omdat ik enorme bewondering en respect heb voor Jerry Affriyie en Mitchell Esajas en het helemaal zat ben hoe wij als Friesland worden weggezet door een stelletje “blokkeerfriezen” besluit ik om ook naar de rechtbank te gaan, als sympathisant.
Ik ga er volledig los van verwachtingen naartoe en ben wel op mijn hoede omdat ik besef dat er mensen zijn die niet zo gediend zijn van mijn hidjab, maar ik maak me er niet zo druk over verder. Eerst kom ik in een videozaal terecht, waar Wagensveld (Pegida) naar binnen loopt en ik weet niet hoe snel ik er weg moet komen als men zegt dat er in de zaal zelf nog plek is, ik ga zelfs zo haastig dat ik mijn jas vergeet, die ik in de eerstvolgende pauze ophaal.
Gaandeweg de zitting blijkt dat Jenny Douwes en haar advocaat Fries willen spreken, de tolk is er nog niet, ik bied aan om naast Jerry te gaan zitten en te helpen vertalen; net als Jenny Douwes kan ik niet foutloos Fries schrijven, maar ik spreek en versta (en lees) het prima als geboren Sneekse.
Terwijl ik voor de voorste rij langs loop, hoor ik een aantal mensen iets mompelen over “die hoofddoek”. Ik draai me om en zeg “Ik heet geen hoofddoek, ik heet Marrit” en ik ga zitten.
Ik hoor nog wat gemompel en gemopper achter me wat ik negeer.
Dan komt er een korte schorsing, ik ren snel naar de andere zaal om mijn jas te halen die er gelukkig nog lag en vervolgens ga ik even zitten en tweet ik over dat mensen mij hoofddoek noemden en dat ik “hier” veel racist slur hoor: ik zit op dat moment in de hal en hoor allerlei kreten als “die zwarten” “die werkloze n-woord” en de welbekende retoriek zoals “Als het ze niet bevalt, moeten ze maar opdonderen naar hun eigen land”.
Ik ga de zaal weer in, zit weer naast Jerry en dan komt het volgende opstootje tijdens de zitting: Jerry heeft zijn laptop op schoot, met afgeplakte camera, omdat hij aan zijn betoog sleutelt. Hij heeft daar uiteraard netjes toestemming voor en logischerwijs zou je dat moeten snappen; want overal in de zaal zit politie en een laptop is niet makkelijk te verstoppen.
Mensen worden boos omdat ze beweren dat Jerry op zijn tablet zit te twitteren en facebooken en foto’s maakt en willen demonstratief hun telefoon pakken, want “Dan mogen wij ook!”
Ik bemoei me nog een beetje door te zeggen dat het onzin is en dat hij gewoon op Word bezig is en niet op Facebook en het loopt met wat gemopper en een sisser af.
Dan vraagt Jerry me of ik in de lunchpauze snel de bijgewerkte versie kan uitprinten en dat kan ik wel, ik geef hem mijn mailadres en bedenk me dat ik wel even naar het kantoor van Tumba (meldpunt voor discriminatie) kan fietsen, vlakbij, ze kennen me en ik weet dat ze achter deze zaak staan en het geen probleem zullen vinden als ik dit daar even uitprint.
Als de lunchpauze begint en ik de zaal uit loop, word ik die dag voor het eerst door Wierd Duk aangesproken op een hele vervelende toon, alsof ik een kind van 12 ben en hij me ergens op betrapt zou hebben: “Je mag niet in de rechtszaal twitteren hé!!” waarop ik antwoord: “Waar heb je het over, dat deed ik niet en ik wil helemaal niet met JOU praten”.
Ik loop verder en twee stappen verderop word ik staande gehouden door twee agenten, die me confronteren met het feit dat Wierd Duk zou hebben gezegd dat ik in de rechtszaal heb getwitterd. Dat is natuurlijk vrij suf, want tweets hebben gewoon timestamps en ik kan dat heel makkelijk weerleggen, waarna ik verder kan. Okke Ornstein schiet me nog snel aan “Heb je gezien dat Duk over je twittert?” en dat verklaart voor mij gelijk waarom de sfeer ineens zo grimmig is naar mij toe. Buiten staat ook een hele groep sympathisanten van de blokkeerfriezen met spandoeken en ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen en zet mijn audio opname app aan en doe de telefoon in mijn tas, voor het geval dat.
Op wat naroepen “Ja rot op en kom nooit meer terug” na, kom ik ongeschonden weg, ik fiets naar Tumba, print het uit, fiets terug en loop weer naar de hal, ga weer door de controle bij de ingang en ik app Jerry dat ik er ben.
Mijn prints worden opgehaald, niet door hem zelf, want door die menigte gaan is op dat moment niet zo’n goed plan voor hem, niet alleen vanwege de vijandige sfeer, maar ook vanwege alle journalisten. Vervolgens tref ik Okke Ornstein weer waarmee ik een praatje maak en we wachten samen bij de deur tot we weer naar binnen kunnen.
Op dat moment loopt Wierd Duk recht op me af, komt op een afstand van maximaal 10 centimeter voor me staan, wat in ons geval geen neus tegen neus, maar neus tegen kin is omdat ik een behoorlijk stukje langer ben dan hij en hij begint weer.
Wat hij dan zegt kunnen jullie precies horen, want inderdaad, de opname liep nog.
Okke Ornstein is zo lief geweest er ondertiteling en uitleg bij te zetten zodat jullie het allemaal kunnen horen:
Inderdaad, als je zo dicht in mijn gezicht gaat staan, dan moet je uit mijn aura.
Voor het binnenstappen van de zaal haal ik mijn telefoon uit mijn tas, eigenlijk om te kijken of ik mijn geluid uit heb, zie dat de opname nog loopt, zet hem uit en ga de zaal in.
Ik krijg een en ander mee van wat Duk over me beweert en de rest van de middag ben ik niet meer alleen. Of Okke is bij me of ik ben in een perskamer bezig met een interview.
Okke loopt ook aan het einde van de dag met me mee naar buiten, onderweg moeten we een paar mensen afwimpelen die me niet erg vriendelijk benaderen. Ik loop nog een klein stukje met een andere bezoeker mee en als ik me safe voel spring ik op mijn fietsje naar huis.
Pas thuis zie ik de impact die Duk werkelijk gehad heeft op Twitter en dat hij mij voor zijn trollenleger gooit door mijn account te posten met een flauwe opmerking over de vrouw in wier aura hij niet mocht komen en pas dan besluit ik te luisteren of mijn opname überhaupt gelukt is en of dat stukje er dan ook hoorbaar op staat.
Het is warempel gelukt en ik gooi op Twitter dat ik de opnames heb van hoe het echt ging.
Iemand zegt “gooi het online” waarop ik antwoord dat ik het eerst even moet knippen omdat het een opname van bijna een uur is. Dat klopt ook, maar voornamelijk ruis en verkeersgeluiden.
Ik knip het relevante stukje eruit en gooi het daadwerkelijk online, want als iemand roept over een bepaald voorval met mij en ik heb toevallig bewijs over hoe het echt ging, laat ik dat natuurlijk niet na.
Dan begint Wierd te zeuren dat dat niet mag, opnames vanuit de rechtszaal, klopt, heb ik dan ook niet gedaan. Opnames van gesprekken waar je zelf aan deelneemt, zelfs als die stiekem gemaakt zijn, mogen echter altijd. Zolang het geen gesprekken of verhalen van derden zijn.
Ik krijg nog een berichtje in mijn dm van de rechtbank, of ik het alsjeblieft wil verwijderen, waarop ik nee zeg. Ik weet waar ik sta in mijn rechten. Het wordt een kort gesprekje over en weer, waarbij de rechtbank ook laat vallen dat ze Wierd Duk ook berichten hebben gestuurd. Hij heeft daadwerkelijk iets illegaals gedaan: foto’s publiceren vanuit de rechtbank zelf, die hij dan ook gelijk verwijderd heeft.
Wanneer Wierd Duk merkt dat de rechtbank in dm totaal geen indruk op me maakt, net als zijn trollenleger en zijn dreigementen, laat de Telegraaf zich misbruiken voor een stukje vol leugens over mij; zelfs in de titel zitten al 3 onwaarheden.
- Mij Anti-piet activiste noemen, is veel te veel credit. Ik zet mij waar ik kan in tegen discriminatie in allerlei vormen en maak daar inderdaad mijn werk van, maar ik was niet betrokken bij KOZP of de demonstratie in Dokkum.
- De opname is niet illegaal, zoals ik uitgelegd heb hierboven.
- Het waren geen opnames van het proces.
En dan de laatste suggestieve bijna-leugen in het artikel zelf: ik post niet onder naam van Marrit Anne, ik BEN Marrit Anne.
Een trotse Friezin die niet aan de kant gaat als je haar probeert te intimideren en schofferen. Ik ben niet onder de indruk van iemands positie, contacten, leugens en trollen en ik serveer met liefde een koekje van eigen deeg.
Maandag ga ik aangifte doen wegens smaad tegen Wierd Duk en de Telegraaf, wordt vervolgd.
– Eerder verschenen op Marrits weblog
