De conclusie met betrekking tot mijn muzikale smaak is onontkoombaar geworden, post festum – ik was blijkbaar mod, zonder de kleertjes, het kapseltje en het scootertje (geen geld, om te beginnen – en de plaatjes kon je of in Nederland niet kopen of kon ik niet betalen).
Sharon Tandy, Zuid-Afrikaanse blue-eyed-soulzangeres die jarenlang in Engeland gewoond heeft, was een mod-lieveling en ik was knap kwaad toen ik vernam dat zij als verzorgster van het voorprogramma van Aretha Franklin werd weggeboeeeed door het Nederlandse publiek. “Kennen we niet, motten we niet”.
Bij mijn naspeuringen aangaande mijn ondoorgrondelijke notities kwam ik een ooit uitgebrachte en ingetrokken plaatje tegen dat waarschijnlijk overboord is gegooid van het MS Galaxy van Radio London, dat het een hitnotering had gegeven. En dat ze alweer vijf jaar geleden gestorven is. Misschien wel goed dat het nieuws geen nieuws was, toen, je blijft aan de gang met de overledenen. Goed, een tweetrapsraket van de eerste witte niet-VS-zangeres die in het heiligste der heilige platen heeft opgenomen, bij Stax.
Eerst haar psychedelische kant, met de band Les-Fleur(!)-de-Lys.
Hold on, 1967
Daughter of the sun, 1968
Gotta get enough time, 1969
Uitgelicht: Videostill
